Een verloren liefde – Koken Con Amore

Huppetee weer een boek in de doos. "Zou je dat nou wel doen?", vraagt mijn lief.
Oké ik geef toe, het gebeurt niet vaak die aanvallen van opruimwoede maar het lucht zo lekker op.
Tot die ene keer dus ..... O wat heb ik een spijt! Mijn rommelmarktvondst met camp foto's van La Loren verdween naar de kringloopwinkel, voorgoed verloren. En nu is er dus een gloednieuwe heruitgave van het collectorsitem con amore kookboek van de inmiddels tachtigjarige Sophia Loren.

Qua vormgeving is het boek helemaal nieuw maar de inhoud is -gelukkig- helemaal in originele staat. Ja, er staan natuurlijk ook recepten in die echt seventies zijn, maar de Italiaanse keuken is en blijft traditioneel dus dat raakt niet snel uit de mode. Grofweg 250 bladzijden van antipasti, pasta en pizza naar vis, vlees, wild en de ietwat vreemde combi eieren & groenten. De desserts en zoetigheden ontbreken evenmin (mmm ricottataart, gefrituurde magnoliablaadjes, watermeloengelei om maar eens wat te noemen). De foto's zijn, zoals gezegd, camp en bij tijd en wijle hilarisch gedateerd.

Pasta met saus alla Sophia [recept p 47]
INGREDIENTEN voor 6 personen ⋅ peterselie ⋅ knoflook ⋅ ansjovis in zout ⋅ olijven ⋅ kappertjes ⋅ 1 kleine ui ⋅ olijfolie ⋅ 600 g trenette (of linguine of spaghetti) ⋅ zout ⋅ peper

Nu ga ik je vertellen hoe ik een saus maak die voortkomt uit pesto, maar die toch heel anders is geworden. Het is echt mijn eigen vondst en mijn vrienden zeggen dat het lekker is. Ik hoop niet dat ze dat alleen maar zeggen om me een plezier te doen, maar dat denk ik niet want als ik dit gerecht maak eten ze er altijd heel veel van.
Hier is mijn saus: stamp de peterselie (in plaats van basilicum) en knoflook in de vijzel fijn, voeg er een paar goed schoongemaakte en ontgrate ansjovisjes aan toe, plus een paar olijven die je eerst hebt ontpit, een paar kappertjes en een fijngesnipperd uitje. Blijf stampen en vermeng alles goed, zodat het een homogene pasta wordt, waaraan je heel langzaam wat olijfolie toevoegt om een vloeibare saus te krijgen. De hoeveelheden kun je met een zekere vrijheid zelf bepalen, want het zijn allemaal smakelijke ingrediënten die goed bij elkaar passen, ook als de hoeveelheden onderling variëren. Kook de trenette, linguine of spaghetti nu in lichtgezouten water. Haal ze van het vuur als ze nog echt 'al dente' zijn, laat ze goed uitlekken, doe ze terug in de pan en zet ze met een klein beetje olijfolie nog even terug op het vuur, net lang genoeg zodat ze iets droger en een beetje lichtbruin worden, maar nog wel zacht blijven. Doe ze dan in een grote kom, giet de hierboven beschreven saus erover en serveer de pasta goed heet. Vergeet er niet op het laatst nog een beetje peper over te strooien.

Bij de recepten staat het niveau (makkelijk - gemiddeld - moeilijk) en de bereidingstijd, maar het blijft zaak om het recept goed door te lezen want de voorbereidingstijd (zoals marineren of weken) wordt niet meegerekend. Datzelfde geldt voor benodigdheden zoals een vijzel. Bij de druk is helaas wat fout gegaan waardoor de verwijzingen in de recepten naar andere recepten niet kloppen, dus je moet af en toe even zoeken naar de juiste pagina.

De combinatie van persoonlijke verhalen en eigen recepten was in 1971 nog helemaal niet zo gangbaar: een kookboek bevatte recepten, punt uit. Verrassend hoe sommige onderwerpen ook nu bijna 45 jaar na dato nog (of weer opnieuw) actueel zijn: “Kijk, ik geloof dat we, al pratend over authentiek eten, niet alleen het plezier van het eten maar vooral ook van het koken moeten herontdekken.”

Dolgelukkig ben ik herenigd met mijn verloren gewaande liefde .... en toch, als iemand zijn originele exemplaar uit 1971 met mij wil ruilen voor deze nieuwe uitgave dan hou ik me aanbevolen.