Veelbelovend uitgangspunt, middelmatige uitwerking
Hubert van Lier (Merksem) is een gewezen docent aan de Antwerpse Hogeschool en medeoprichter van De Schrijversacademie. In 1989 verscheen de roman Proloog voor een tijdrit, maar wegens tijdgebrek werden verdere schrijversambities tijdelijk opgeborgen. In 1999 startte hij opnieuw met schrijven, waarbij zijn keuze viel op het thrillergenre. De Straffelozen is inmiddels de achtste thriller van deze Antwerpse auteur.
Wanneer Frederica Molsen tijdens het joggen een gsm vindt, is ze vastbesloten het toestel terug aan de eigenaar te bezorgen. Op goed geluk belt ze een willekeurig nummer uit de telefoonlijst en de man die ze aan de lijn krijgt, stelt voor om het toestel bij hem langs te brengen. Even later vindt ze de man echter dood terug en wordt op een haar na zelf ontvoerd. Het besef groeit dat er iets vreemds aan de hand is en ze vraagt Robbe Tjerk, een bevriend onderzoeksjournalist, om hulp. Langzaamaan komen ze op het spoor van gebeurtenissen die zich in het verleden hebben afgespeeld en die ook de aandacht genieten van een neonazistische Antwerpse motorbende. Wanneer het leven van Frederica en Robbe op het spel komt te staan, kunnen ze gelukkig rekenen op de hulp en bescherming van politiecommissaris Jasmine Traay …
Van Lier maakt er een gewoonte van om historische of actuele feiten te verwerken in zijn boeken. Voor De Straffelozen viel de keuze op het bestaan van verborgen nazi-financieringen en de zoektocht van familie van oud SS’ers naar deze rekeningen. Een veelbelovend uitgangspunt, al zal het boek de middelmaat niet overstijgen.
Veel heeft te maken met de uitwerking van de personages of het gebrek daaraan. Ze zijn dusdanig vlak beschreven dat het je als lezer koud laat wat hun overkomt. Op geen enkel moment ontstaat er een band en wanneer ze zich allen, tussen alle dreiging door, nog eens te buiten gaan aan amoureuze escapades hoeft het echt niet meer. Alle geloofwaardigheid gaat verloren en in combinatie met enige voorspelbaarheid maakt dit dat het afwachten is tot het verhaal verteld is, of tot Van Lier teruggaat naar het verleden en de belevenissen van majoor Hermann Breuer vertelt.
Dit verhaal heeft alles waar het in het hoofdverhaal grotendeels aan ontbreekt: boeiende personages, spanning, intrige, vaart … Van Lier bewijst hier duidelijk dat hij een goed verhaal kan vertellen en het is des te jammer dat die kwaliteiten niet in de andere verhaallijnen aan de oppervlakte komen. Wanneer het achtergrondverhaal het eigenlijke verhaal overklast is het niet te verwonderen dat je na het lezen van De Straffelozen achterblijft met een gevoel van teleurstelling. En de gedachte dat enkel het verhaal van Breuer in een meer uitgebreide versie misschien wel tot een veel betere thriller had geleid.
Reageer op deze recensie