Beklemmende adaptatie van een literaire klassieker

Met haar adaptatie van Lord of the Flies gaat de carrière van Aimée de Jongh alweer crescendo. Deze eerste verstripping in zeventig jaar van het debuut en bekendste werk van Nobelprijswinnaar William Golding voegt een extra dimensie toe aan het boek.

Lord of the Flies is een van de klassiekers uit de wereldliteratuur die nog weleens in middelbare scholen gelezen wordt. Ook De Jongh maakte kennis met het boek toen ze veertien was en was meteen verkocht. Later, toen ze naam begon te maken als stripmaker, probeerde ze haar lievelingsboek te verstrippen, maar tot tweemaal kreeg ze 'nee' te horen van de uitgeverij. Terwijl ze zich erbij had neergelegd dat het er dan wel nooit van zou komen, kreeg ze twee jaar geleden opeens een vraag van Goldings uitgeverij: of ze nog geïnteresseerd was.

Vooral De Jonghs Dagen van zand uit 2021 moet uitgeverij Faber & Faber en de erven Golding over de streep getrokken hebben. Tien jaar geleden publiceerde De Jongh haar eerste graphic novel, De terugkeer van de wespendief, een uitzonderlijk matuur debuut. In het afgelopen decennium zaten een paar mindere werken, maar toch timmerde ze gestaag aan de weg met knappe one-shots als de 'bejaardenromance' Bloesems in de herfst en haar 'tussendoortje' Taxi!.

Dit najaar verscheen Lord of the Flies voor het eerst als beeldroman, in vijfentwintig landen tegelijk. In amper enkele weken is de Nederlandstalige versie al toe aan een vijfde druk. De Jongh maakte geen letterlijke verstripping van het verhaal van een groep op een verlaten eiland gestrande en geleidelijk verwilderende en almaar gewelddadiger jongens, maar 'herschreef' in functie van het medium. Daarbij worden sfeer en bepaalde gebeurtenissen louter in beelden uitgedrukt. Vaak geven de beelden die scènes daardoor iets extra's, zoals bijvoorbeeld wanneer de eenzaat Simon in dialoog gaat met de Heer der Vliegen, de jacht op Ralph of het einde van Piggy. Vooral de meer dramatische scènes drukken de verdierlijking van de verdeelde jongens indrukwekkend uit. De Jonghs opleiding als animatietekenaar kwam daarbij zeer van pas.

Tegelijk blijft De Jongh trouw aan de beelden die Golding opriep, zoals het slot met de kruiser. Maar de donkere, dreigende kanonnen zijn in beeld nog beklemmender in hun verwijzing naar het geweld dat ook in de echte wereld regeert. Ondanks zijn 335 pagina's heeft de beeldroman niet de ruimte om het hele proces van de psychologische neergang van de hoofdpersonages te beschrijven zoals in het origineel, maar dat stoort niet. Het is juist goed dat De Jongh veel rust inbouwt en vrij grote tekeningen gebruikt, met vaak slechts twee of drie plaatjes per pagina, en zo het verhaal vertraagt en goed laat doordringen.

Grafisch is De Jongh – technisch niet de meest getalenteerde tekenares – toch weer wat vooruitgegaan. De weergave van het eiland, de jungle en de branding is alleszins sterk. Vooral de inkleuring is, net zoals in Dagen van zand, knap. Niet dat het daarvoor zeventig jaar erop moest wachten, maar deze Lord of the Flies brengt zeker een nieuw publiek aan voor de oorspronkelijke roman.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een groen boek' en 'Lees een vliegend boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.