Hé, waar ga jij henen?

Het welbekende sprookje zonder een enkel verrassend of origineel element (en dus ook geen vermelding van een door de Efteling ingehuurde auteur waard), maar wel met prachtig schilderwerk van illustrator Mark Janssen.  

Daar waar het voor Roodkapje nog slecht afliep in de 17de-eeuwse versie van Charles Perrault, kennen wij vooral de Grimm-versie die heel wat minder grimmig is: grootmoeder en Roodkapje worden door de jager gered uit de buik van de wolf, die met stenen in zijn maag verdrinkt in een put. Dat wrede einde voor de wolk ontbreekt natuurlijk in de Efteling-versie, zoals dat zowel in het sprookjespark als in dit prentenboek verteld wordt. Wat dit mooie prentenboek wel heel veilig en zeemzoetig onschadelijk maakt. We zijn hier vér van de freudiaanse oerdriften, de menstruatie- en andere erotische interpretaties of wolvenhaat die in het oeroude sprookje herkend worden. De enige boodschap die voor hedendaagse jonge oortjes bestemd is, is: luister naar je moeder! (‘Ga niet van het pad af!’) Voor ‘stoutere’ en creatievere versies van het sprookje hoef je in de betere kinderboekenwinkel niet ver te zoeken. We tippen hierbij Edward van de Vendels Roodkapje (met Isabelle Vandenabeele).  

De Efteling-versie maakt dankbaar gebruik van het bekende kinderliedje ‘Ik ben niet bang voor de boze wolf’, wat het sprookje dubbel zo herkenbaar maakt. Mark Janssen is heel trouw aan de iconografie van de Efteling: van grootmoeders huisje (precies zoals Anton Pieck het getekend heeft) tot Roodkapjes outfit (met blauwe gordel en al). Heel ‘Eftelings’ zijn ook de grote vliegenzwammen naast het bospad: Roodkapje zou er zó op kunnen gaan uitrusten. In onze verbeelding horen we zoete sprookjesmuziek uit de paddenstoelen komen.  

Janssens tekeningen zijn duister en dreigend waar nodig, kleurrijk en uitbundig waar het kan. Veel groen en bruin, met het rood van Roodkapje daarin als contrast, in grote, forse vlakken, doorspikkeld met flitsen kleur van blaadjes, bloemetjes en muzieknootjes, maar ook met leuke vondsten als de kleurige spetters die het gesnurk van de wolk verbeelden. Voor de scène waarin Roodkapje gegrepen wordt door de (plots reusachtige) wolf én opgepeuzeld wordt, wordt gebruikgemaakt van een snel op te klappen flap, wat de actie ten goede komt. Dankzij dit tekenwerk krijgen we hier ondanks het brave en weinig verrassende verhaal een frisse en sterke versie van dit sprookje.