Run run is fun fun

De eerste pindakaasmanga’s van Hanabi Publishers zijn een mooie kennismaking met twee mangagenres. En bovenal: producten van eigen bodem die net zo goed Japans konden zijn. Vooral Run run door Johan Neefjes zet de puntjes op de koi: een wervelend, grappig en esthetisch senseiwerkje.

Samen met stripuitgeverij Syndikaat wil manga- en cosplayfanaat en auteur Roderick Leeuwenhart onder de imprint Hanabi Nederlandstalige manga door Nederlandse en Vlaamse auteurs publiceren. Run run wint meteen de aandacht met een ippon: een knap werkstukje van nog onbekende illustrator. Het sukebanverhaaltje (een sukeban is een leidster van een Japanse meisjesbende) over drie bad girls die door hun wat onbezonnen optreden af te rekenen krijgen met rivaliserende bendes is knotsgek, de leading ladies zijn tegelijk sexy en gelaagd, de grafiek (tekeningen, kleuren, lettering…) en de afwerking tot in de kleinste details verzorgd. Hier is duidelijk met hart en ziel aan gewerkt. De Amsterdamse ‘visualiser’ Johan Neefjes heeft dan ook, zo blijkt uit zijn Tumblr-pagina, zowat een jaar of vijf gedaan over dit dunne boekje. Respect.

Zijn weergave van de suburbs van Tokio is zo trefzeker: de jungle van elektriciteitsdraden, neonreclame, airco’s, metro, buildings… het vormt een geloofwaardig decor voor de stoute meisjes op de run voor een boze yakuza-boss en een op wraak beluste meisjesbende. Neefjes kent als mangaliefhebber de conventies van het genre vanbinnen en vanbuiten: de grote bambiogen, de gekke chibi’s (cartooneske poppetjes die de plaats innemen van de personages als die heftige emoties uitdrukken), de geluidsnabootsingen in Japanse karakters (je kunt ze niet lezen, maar wél begrijpen als je explosies ziet knallen, auto’s ziet slippen of machinegeweren ziet vuren) en zelfs verwijzingen naar de prenten van de 19de-eeuwse kunstenaar Hokusai (bekend van zijn Grote golf bij Kanagawa): zo heeft de yakuza-baas veel weg van een sumoworstelaar zoals Hokusai die tekent. Het maakt het avontuur van Johan Neefjes en zijn Japanse nichtjes alleen maar nog plezieriger om naar te kijken.   

Het verhaal – de dolle rit van de stoute meisjes – is zo dun als het boekje en zo kort als hun rokjes, maar meer moet het (in alle gevallen) niet zijn in een shonen-manga: een actieverhaal voor jongens vol humor en geknal. Run run is fun fun en een geslaagde opener van deze veelbelovende reeks.