Lezersrecensie
Toch weer geen echte Larsson
De schreeuw van de Zeearend is het zevende deel in de Millenium serie.
In deze gaat Mikael Blomkvist op weg naar het noorden van Zweden voor de bruiloft van zijn dochter en tegelijkertijd reist Lisbeth Salander dezelfde kant om haar nichtje een dochter van haar halfbroer op te vangen.
Daar doorheen loopt een verhaallijn met fraude en bedreiging waarbij ook oude bekenden uit het verleden van Mikael en Lisbeth in beeld komen.
Karin Smirnoff is een nieuwe schrijfster die het stokje van Larsson mag overnemen. Ze doet een leuke poging , maar haalt het niet bij Larsson. Ze maakt zo hier en daar gebruik van leuke weetjes, als het zijdelings noemen van Stieg als schrijver of het noemen van Noomi Raapace..als actrice. De verhaallijnen blijven eigenlijk te veel naast elkaar lopen en ook Mikael en Lisbeth hebben minimaal contact.
Waar ik bij Larsson steeds het idee had achter de ideeen van Lisbeth en haar bijzondere in zichzelf gekeerde persoonlijkheid en bijzondere fysieke overlevingskracht aan te lopen en pas later mocht snappen hoe het in elkaar stak. Wat door Larsson heel ingenieus in elkaar geweven werd. Nu had ik het gevoel als een soort moeder met Lisbeth mee te kijken..ze was vlakker en minder spichtig dan in de eerste delen, alles werd eigenlijk al voor de gebeurtenis uitgekauwd. De cursief gedrukte gedachtes, gesprekken die niet hardop uitgesproken worden werkten op mij wat irritant.
Svala is wel een passende variant in de Zalachenko/Niedermann familie. Mooie mix van diverse familie elementen met echt wel potentie voor vervolg delen. Al vraag ik me af of Millenium nu nog vervolg delen moet willen, na deel 3 is het ploeteren met de legacy van Stieg..
Karin Smirnoff heeft op zich een aardig boek geleverd, met best een spannend verhaal. Maar eerder een leuke zomerthriller a la Suzanne Vermeer dan een echte Stieg Larsson.
In deze gaat Mikael Blomkvist op weg naar het noorden van Zweden voor de bruiloft van zijn dochter en tegelijkertijd reist Lisbeth Salander dezelfde kant om haar nichtje een dochter van haar halfbroer op te vangen.
Daar doorheen loopt een verhaallijn met fraude en bedreiging waarbij ook oude bekenden uit het verleden van Mikael en Lisbeth in beeld komen.
Karin Smirnoff is een nieuwe schrijfster die het stokje van Larsson mag overnemen. Ze doet een leuke poging , maar haalt het niet bij Larsson. Ze maakt zo hier en daar gebruik van leuke weetjes, als het zijdelings noemen van Stieg als schrijver of het noemen van Noomi Raapace..als actrice. De verhaallijnen blijven eigenlijk te veel naast elkaar lopen en ook Mikael en Lisbeth hebben minimaal contact.
Waar ik bij Larsson steeds het idee had achter de ideeen van Lisbeth en haar bijzondere in zichzelf gekeerde persoonlijkheid en bijzondere fysieke overlevingskracht aan te lopen en pas later mocht snappen hoe het in elkaar stak. Wat door Larsson heel ingenieus in elkaar geweven werd. Nu had ik het gevoel als een soort moeder met Lisbeth mee te kijken..ze was vlakker en minder spichtig dan in de eerste delen, alles werd eigenlijk al voor de gebeurtenis uitgekauwd. De cursief gedrukte gedachtes, gesprekken die niet hardop uitgesproken worden werkten op mij wat irritant.
Svala is wel een passende variant in de Zalachenko/Niedermann familie. Mooie mix van diverse familie elementen met echt wel potentie voor vervolg delen. Al vraag ik me af of Millenium nu nog vervolg delen moet willen, na deel 3 is het ploeteren met de legacy van Stieg..
Karin Smirnoff heeft op zich een aardig boek geleverd, met best een spannend verhaal. Maar eerder een leuke zomerthriller a la Suzanne Vermeer dan een echte Stieg Larsson.
1
Reageer op deze recensie