Matig, Verhulsts personage in de huid van Client E. Busken

'De Laatkomer' van Dimitri Verhulst valt voor mij helaas wat tegen, zeker in vergelijking met zijn eerdere werk. Hoewel Verhulst bekendstaat om zijn scherpe, vaak ironische schrijfstijl en zijn vermogen om zware thema’s met humor te benaderen, komt dat in deze roman minder goed uit de verf. De thematiek van ouderdom en dementie biedt veel potentie voor zijn typerende zwart-humoristische aanpak, maar naar mijn gevoel blijft het verhaal steken in een karikaturale vertelling die de diepgang mist die ik van Verhulst gewend ben.

De roman draait om Désiré Cordier, een man die besluit te doen alsof hij dement is om op die manier te ontsnappen aan zijn sleur van een bestaan en te worden opgenomen in een verzorgingstehuis. Hoewel het uitgangspunt origineel en intrigerend klinkt, vond ik de uitwerking minder overtuigend. De plot voelt soms geforceerd aan en lijkt meer te steunen op het concept dan op de ontwikkeling van het verhaal of de personages. Waar Verhulst normaal gesproken uitblinkt in het creëren van gelaagde personages, blijven de figuren in 'De Laatkomer' vaak vlak en moeilijk invoelbaar.

Toch blijft Verhulsts schrijfstijl een van de sterke punten van deze roman. Zijn taalgebruik is spitsvondig, met scherpe observaties en droge humor die af en toe een glimlach weet op te roepen. Hij heeft een unieke manier van schrijven die blijft boeien, zelfs wanneer het verhaal zelf minder sterk is. Dit zorgt ervoor dat het boek alsnog vlot wegleest, ondanks mijn teleurstelling in de plot en het gebrek aan emotionele impact.

Uiteindelijk geef ik 'De Laatkomer' twee sterren, omdat het, ondanks Verhulsts kenmerkende stijl, toch niet het niveau haalt van zijn andere werken. Het mist de scherpte en de emotionele kracht die zijn eerdere romans wel hadden, waardoor dit boek in mijn ogen zijn zwakste is tot nu toe. Toch blijf ik Verhulsts schrijfstijl waarderen, en zal ik zeker met plezier zijn andere boeken blijven lezen, in de hoop op dat unieke mengsel van humor, pijn en menselijkheid dat hij zo goed kan verwoorden.