Eerste Wereldoorlog combineren met de schoonheid van kunst

Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans heeft me diep geraakt. Het verhaal, dat deels gebaseerd is op de memoires van Hertmans' grootvader Urbain Martien, voelde vanaf het begin heel persoonlijk en intiem. Wat me vooral trof, was de manier waarop Hertmans erin slaagt om de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog te combineren met de schoonheid van kunst en herinnering.

Tijdens het lezen werd ik steeds meer gegrepen door de dualiteit in het leven van zijn grootvader: enerzijds de gruwelen van de oorlog, anderzijds zijn liefde voor schilderen en zijn zoektocht naar troost in de kunst. Hertmans beschrijft de loopgraven en veldslagen zo levendig dat ik bijna de modder, het bloed en het puin zelf kon voelen. Tegelijkertijd voelde ik de liefde en het respect dat hij heeft voor zijn grootvader, die ondanks alles de kracht vond om zijn leven door middel van kunst vorm te geven.

Wat ik vooral bijzonder vond, is hoe Hertmans de geschiedenis van zijn familie verweeft met de grote historische gebeurtenissen. Ik kon me helemaal inleven in de emoties die hij oproept: de pijn van verlies, de herinneringen die door de jaren heen vervagen, maar toch altijd blijven hangen. Het is een verhaal over doorzettingsvermogen en over hoe kunst en creativiteit ons kunnen helpen om de moeilijkste momenten van het leven te verwerken.

De combinatie van feit en fictie vond ik heel knap. Het voelde alsof ik niet alleen een verhaal las, maar ook een kijkje kreeg in de ziel van de auteur en zijn grootvader. Dit boek heeft me doen nadenken over mijn eigen familiegeschiedenis en hoe de ervaringen van vorige generaties doorwerken in wie wij vandaag de dag zijn.

Oorlog en Terpentijn is een boek dat me nog lang zal bijblijven. Het is een verhaal over oorlog, maar ook over liefde, verlies en de kracht van herinnering. Ik kan het iedereen aanraden die houdt van verhalen met diepgang en emotionele lagen. Dit boek is voor mij een echte parel.