Lezersrecensie
Boek met impact
‘Andromeda’, het debuut van Jef Schokkaert, is geen eenvoudig boek en geeft de lezer een aantal literaire uitdagingen: de sfeer en thema’s zijn donker en dreigend, er wordt heen en weer gesprongen in de tijd en we volgen verschillende personages uit het mysterieuze Engelse kuststadje Dunwich. ‘Andromeda’ is een boek met een flinke dosis maatschappijkritiek en mogelijke verklaringen van ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’. De toon is niet moraliserend, maar de elementen en gebeurtenissen worden voorgesteld als krachten waarop de individuele mens veelal geen vat heeft. Met de verbeelding als richtingwijzer, maar met de hedendaagse realiteit als vertrekpunt, presenteert de auteur ons een mogelijke verdere ontwikkeling van klimaat, terreur, wetenschap, liefde en andere grote thema’s tot in het jaar 2055. De kiemen van de toekomst worden gelegd in het heden. Onze toekomst blijft 'onvoorspelbaar', maar zeker niet 'onvoorstelbaar'.
De personages zijn de dragers van het verhaal en leggen de verbindingen: tussen elkaar, tussen gebeurtenissen, tussen verleden, heden en toekomst. We krijgen geen diepgravende pyschologische studie van het gevoelsleven of de innerlijke gedachtenstromen van Hazel, Thomas, Henry, maar de personages worden voorgesteld en opgenomen in het grotere geheel van oorzaak en gevolg, als knikkers die tegen elkaar botsen en zo elkaar en de toekomst een richting en vorm geven.
De gebeurtenissen en informatie stapelen zich op. En dit leidt tot een zekere fragmentering, waarbij soms het idee ontstaat dat bepaalde thema’s of verhaallijnen meer aandacht en diepgang hadden kunnen krijgen. Maar toch is er het overheersende gevoel dat alles zijn plaats heeft en samenhangt, dat er een logica zit in dit kluwen en dat de krachtige pen van Schokkaert precies weet wat er geschreven moet worden, en dat hier ook heel goed over nagedacht is. Er is een doel, een eindpunt (een 'Andromeda') waarheen alle lijnen vloeien en waar verleden, heden en toekomst elkaar vinden binnen het web van 'onbedoelde gevolgen'.
Jef Schokkaert maakt indruk met de kracht, de complexiteit en de thema’s van zijn debuut ‘Andromeda’. Hij voegt zijn eigenzinnige stem toe aan de Vlaamse literatuur en zal deze ongetwijfeld nog verder kunnen laten rijpen.
De personages zijn de dragers van het verhaal en leggen de verbindingen: tussen elkaar, tussen gebeurtenissen, tussen verleden, heden en toekomst. We krijgen geen diepgravende pyschologische studie van het gevoelsleven of de innerlijke gedachtenstromen van Hazel, Thomas, Henry, maar de personages worden voorgesteld en opgenomen in het grotere geheel van oorzaak en gevolg, als knikkers die tegen elkaar botsen en zo elkaar en de toekomst een richting en vorm geven.
De gebeurtenissen en informatie stapelen zich op. En dit leidt tot een zekere fragmentering, waarbij soms het idee ontstaat dat bepaalde thema’s of verhaallijnen meer aandacht en diepgang hadden kunnen krijgen. Maar toch is er het overheersende gevoel dat alles zijn plaats heeft en samenhangt, dat er een logica zit in dit kluwen en dat de krachtige pen van Schokkaert precies weet wat er geschreven moet worden, en dat hier ook heel goed over nagedacht is. Er is een doel, een eindpunt (een 'Andromeda') waarheen alle lijnen vloeien en waar verleden, heden en toekomst elkaar vinden binnen het web van 'onbedoelde gevolgen'.
Jef Schokkaert maakt indruk met de kracht, de complexiteit en de thema’s van zijn debuut ‘Andromeda’. Hij voegt zijn eigenzinnige stem toe aan de Vlaamse literatuur en zal deze ongetwijfeld nog verder kunnen laten rijpen.
1
Reageer op deze recensie