Een echte blikopener

Voor de leesclub “De Boekenreizigers” mocht ik het boek “Kangoeroe in de polder” lezen, uit de pen van Katja Bongers.
De cover geeft een zonovergoten verlaten weg weer met daarbij het typisch Australisch waarschuwingsbord met kangoeroe weer.
Deze cover katapulteert me direct naar Australië.
Het verhaal speelt zich merendeel af in Nederland waarbij we kennismaken met Kiki.
Zij is een studente die op kamers woont maar voelt zich niet geheel thuis in de studentenwoning.
Kiki heeft het niet makkelijk, het is te zeggen, haar vader maakt het haar niet makkelijk.
Kiki krijgt niet voldoende geld om te eten te kopen en ze wilt zo graag haar zaakjes zelf regelen, minder afhankelijk zijn van haar vader.
Maar dat is niet zo makkelijk als je weet dat haar vader zijn gezin terroriseert.
In het verhaal leren we het gezin ook beter kennen.
Zo emigreerden zij in de jaren 60 uit naar Australië om daar hun geluk te zoeken.
De ouders verdienden genoeg hun kost, maar toch was het voor vader niet genoeg.
Na 4 jaar keerden zij terug naar Nederland en vader ontpopte zich al snel tot een echte bullebak.
En dit ten gevolge van zijn gezin.

Het boek Kangoeroe in de polders doorbreekt hier het taboe van huiselijk geweld dat verschillende vormen aangeeft: fysiek geweld maar ook psychisch geweld.
Het gezin dat amper te eten krijgt terwijl er eigenlijk geen financiële problemen zijn, de gezinsleden afhankelijk zijn van de vader, …..
Het boek nam me mee in de leefwereld van Kiki, hoe zij opgroeide met angst voor haar vader.
In het bijzijn van anderen was hij de liefhebbende vader, maar achter de gesloten deuren was hij een echte tiran.
Ik voelde als lezer heel erg mee met de slachtoffers en ik kan niet begrijp dat iemand zo gewelddadig kan zijn.
Maar ook, het onbegrip van de moeder die de vader de rug niet kon keren om haar kinderen en zichzelf te beschermen.
Dat dit thema werd gekozen is ook een blikopener voor mensen zoals ik die nooit te maken hebben gehad met huiselijk geweld.
Als je als buitenstaander merkt dat er iemand slachtoffer is van huiselijk geweld moet je die kunnen helpen.
In het verhaal zijn er familieleden die de ogen sloten en het gezin aan hun lot overlieten.
Dat mag niet gebeuren.
Iedereen moet alert zijn op de signalen en de nodige hulp bieden.
Ik ben zo dankbaar dat ik dit boek mocht lezen.
Het verhaal zat me onder de huid en heeft me nog heel lang doen nadenken over hoe ik zou reageren indien ik een slachtoffer van huiselijk geweld zou aantreffen.
Hoe ik precies zou reageren weet ik niet, maar ik zal mijn ogen daarvoor niet sluiten.
Bedankt Katja Bongers voor deze wijselijke les.