Een boek met twee gezichten

David Mangene is een in Nederland wonende Amerikaan. Hij geeft sinds enkele jaren Engelse les aan Nederlandstalige expats. Hij werkt ook als trainer bij Omdenken, een theatergezelschap dat rond thema’s als geestelijke gezondheid werkt. Al enige tijd timmert hij aan de weg van een stand-upcomedycarrière. Hij schreef eerder ook How to not kill yourself: 10 tips voor moeilijke tijden. Ook dat boek handelde over geestelijke gezondheidszorg.

Dat Mangene zoveel te vertellen heeft over het onderwerp, is geen toeval. Sedert jaren kampt hij met een zware bipolaire stoornis waarin hij periodes van depressies, zelfmoordgedachten en agressieve neigingen, afwisselt met euforische periodes waarin hij geld uitgeeft aan dure pakken en wagens. Geld dat hij -jammer genoeg voor hemzelf en zijn kinderen- niet heeft.

In De buitengewone avonturen van Bipolar Boy, ondertitel: wat er gebeurt als je volgens de adviezen van je therapeut gaat leven, schrijft Mangene over zijn bipolaire stoornis. Elk hoofdstuk is opgehangen rond een advies -lichaamsbeweging nemen, minder alcohol ...- dat hij van zijn therapeut meekreeg. Elk hoofdstuk wordt afwisselend verteld door Mangene en Bipolar Boy.

Die laatste verdient een woordje uitleg. Bipolar Boy is een denkbeeldig wezentje dat leeft in het hoofd van David. Bipolar Boy is de belichaming van Davids bipolaire stoornis en is erop gebrand om alles wat de therapeut voorstelt, te doen mislukken. Elk hoofdstuk, als David zijn goede voornemens voorstelt, vertelt Bipolar Boy de lezer wat hij gaat doen om die plannen in het honderd te laten lopen. Bipolar Boy heeft als duidelijk doel te zorgen voor de comic relief, maar slaagt daar eigenlijk nooit echt in. Meestal is zijn versie van de feiten tenenkrullend irritant. Het brengt zelden iets bij. Het is zeker een nobel streven om geestelijke gezondheidszorg breed bespreekbaar te maken, maar meestal wil de lezer dan als een volwassene worden beschouwd. Iets dat Bipolar Boy over het hoofd ziet.

Mangene schijnt ook zelf de ondertitel vergeten. Want in tegenstelling tot wat je zou verwachten, kom je niet echt te weten wat er gebeurde toen hij volgens de adviezen van zijn therapeut ging leven. Je komt enkel zijn intenties te weten. Je leest wat zijn therapeut voorstelde om te doen. Hoe het met hem is afgelopen, of hij die adviezen nog steeds volgt en of ze iets hebben uitgehaald, kom je niet te weten.

Het is ook niet meteen duidelijk voor welke doelgroep dit boek bestemd is. Mensen met een bipolaire stoornis zullen vast zaken herkennen, maar of ze naast bevestiging ook effectief iets hebben aan dit boek is een open vraag.