Lezersrecensie
Meer van Stijn de Vries graag!
Sommige omslagen spreken boekdelen. Deze is er één van, een foto gemaakt door Stijn zelf.
Stijn de Vries is een jong multitalent. Schrijven kan hij ook al. En dit is nog maar zijn debuut!
Het onderwerp van zijn boek is niet opzienbarend maar dat is niet belangrijk. Als je een bekend onderwerp zo kunt beschrijven dat de lezer al gauw aan je lippen hangt, dan doe je het goed.
Twee scholieren ontdekken elkaar en vinden elkaar. Worden verliefd op elkaar.
In de heteroseksuele wereld is dat alleen maar mooi en fijn. Zoniet in de homoseksuele wereld. Menig ouderpaar verwelkomt de openbaring van de seksuele geaardheid van hun kind, zeker als het heteroseksueel is. Dat wordt anders als dat kind anders, queer is. Ze kunnen het nog zo verwelkomen, tegelijkertijd zullen ze zich bezorgd afvragen of hun kind erbij zal gaan horen want dat is de eerste behoefte van de meeste kinderen.
En daarover gaat dit boek. Ondanks de overweldigende gevoelens bij beiden willen deze pubers er ook bij horen, geaccepteerd worden om wie zij zijn. Het verhaal beschrijft hun worstelingen.
Stijn de Vries beschrijft dit proces heel invoelbaar. Hij zal het zelf hebben doorgemaakt want hij is zelf homoseksueel.
Daarnaast lezen we over hun gezinnen en dan met name hun relatie met hun moeder.
De mooiste zinnen zijn die waar Omars moeder een foto te zien krijgt van Alex, Omars grote liefde. Ze ziet het aan de foto en ze ziet het aan haar zoon, hoe hij anders reageert dan bij het tonen van andere foto's. Ze reageert ontroerend en sluit haar zoon in haar armen. Ze begrijpt alles, er hoeft niet over gesproken te worden.
Dit boek is gecategoriseerd als een literaire roman, wel, dat is het niet: het is een lyrische novelle, vooral bestemd voor jong volwassenen vanaf 14/15 jaar. Dit boek raakt echter ook volwassenen en dat is knap.
Het boek is niet 300 bladzijden dik maar 230. Wie verzint toch die informatie?
Stijn de Vries is een jong multitalent. Schrijven kan hij ook al. En dit is nog maar zijn debuut!
Het onderwerp van zijn boek is niet opzienbarend maar dat is niet belangrijk. Als je een bekend onderwerp zo kunt beschrijven dat de lezer al gauw aan je lippen hangt, dan doe je het goed.
Twee scholieren ontdekken elkaar en vinden elkaar. Worden verliefd op elkaar.
In de heteroseksuele wereld is dat alleen maar mooi en fijn. Zoniet in de homoseksuele wereld. Menig ouderpaar verwelkomt de openbaring van de seksuele geaardheid van hun kind, zeker als het heteroseksueel is. Dat wordt anders als dat kind anders, queer is. Ze kunnen het nog zo verwelkomen, tegelijkertijd zullen ze zich bezorgd afvragen of hun kind erbij zal gaan horen want dat is de eerste behoefte van de meeste kinderen.
En daarover gaat dit boek. Ondanks de overweldigende gevoelens bij beiden willen deze pubers er ook bij horen, geaccepteerd worden om wie zij zijn. Het verhaal beschrijft hun worstelingen.
Stijn de Vries beschrijft dit proces heel invoelbaar. Hij zal het zelf hebben doorgemaakt want hij is zelf homoseksueel.
Daarnaast lezen we over hun gezinnen en dan met name hun relatie met hun moeder.
De mooiste zinnen zijn die waar Omars moeder een foto te zien krijgt van Alex, Omars grote liefde. Ze ziet het aan de foto en ze ziet het aan haar zoon, hoe hij anders reageert dan bij het tonen van andere foto's. Ze reageert ontroerend en sluit haar zoon in haar armen. Ze begrijpt alles, er hoeft niet over gesproken te worden.
Dit boek is gecategoriseerd als een literaire roman, wel, dat is het niet: het is een lyrische novelle, vooral bestemd voor jong volwassenen vanaf 14/15 jaar. Dit boek raakt echter ook volwassenen en dat is knap.
Het boek is niet 300 bladzijden dik maar 230. Wie verzint toch die informatie?
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lammert Dijkema
Gesponsord
Het waargebeurde oorlogsverhaal van een Joodse kleermakersfamilie. Een nieuw spraakmakend boek van Frank Krake. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
