Lezersrecensie
Een voor iedereen waardevol boek
Meteen al op de eerste bladzijde werd ik geconfronteerd met een aspect van mezelf : "......queer - een verzamelterm voor iedereen die niet uitgesproken hetero is....."
Ik realiseerde me dat ik dus ook queer ben: door jeugdtrauma's heb ik angst voor intimiteit ontwikkeld. Ik heb me nooit seksueel aangetrokken gevoeld door enig geslacht, ben nooit opgewonden geraakt bij het zien van een ander mens die me aantrekkelijk voorkwam. Ik gruw van elke vorm van penetratie, ook van tongzoenen. Geen idee welke genderidentiteit ik me moet aanmeten maar ook deze variant bestaat dus.
Verder spitst dit boek zich toe op de homoseksuele identiteit en hoe ouders kunnen/moeten reageren op deze zelfonthulling.
Zowel vader als zoon schrijven vlot proza, met humor zonder de zwaarte uit het oog te verliezen. Ze hebben hun best gedaan om zoveel mogelijk aspecten van homoseksualiteit te belichten, zoals de geschiedenis van dit verschijnsel als ook wetenschappelijke aspecten.
Interessant vond ik de vaststelling dat men vroeger in het Midden-Oosten heel tolerant tegenover het homo-zijn stond, in tegenstelling tot Europa en dat nu het omgekeerde het geval is.
Vader en zoon hebben meerdere mannen en vrouwen geïnterviewd over hun ervaringen, zowel oude als jonge. Onder hen Haroon Ali die zelf een boek schreef over het onderwerp ( Half ), en Splinter Chabot die bekend werd door zijn boek Confetti.
Het is belangrijk dat niet alleen de zelfonthulling belicht wordt maar ook de reacties van de ouders. Het vaak langdurige proces van bewustwording en de worsteling die ermee gepaard gaat, wordt beschreven maar ook signalen die ouders wel of niet oppikken , wel of niet verwoorden. Wanneer bemoei je je als ouder met voornoemd proces en wanneer juist niet?
Verder worden de maatschappelijke ( non-) acceptatie belicht en de angst van zowel ouder als kind daarvoor.
Achterin staat een lijst van boeken die vader en zoon hebben geciteerd of waardoor ze zich hebben laten inspireren. Node gemist is de film Call me by your name, die wel is aangehaald door Ronald ( blz 190 ). Ook Philippe Besson en zijn boek Lieg met mij wordt genoemd.
Tenslotte meld ik nog de telefilm van Human En iemand anders over een gezin waarin de zoon homo is en de vader stiekem ook.
Ik realiseerde me dat ik dus ook queer ben: door jeugdtrauma's heb ik angst voor intimiteit ontwikkeld. Ik heb me nooit seksueel aangetrokken gevoeld door enig geslacht, ben nooit opgewonden geraakt bij het zien van een ander mens die me aantrekkelijk voorkwam. Ik gruw van elke vorm van penetratie, ook van tongzoenen. Geen idee welke genderidentiteit ik me moet aanmeten maar ook deze variant bestaat dus.
Verder spitst dit boek zich toe op de homoseksuele identiteit en hoe ouders kunnen/moeten reageren op deze zelfonthulling.
Zowel vader als zoon schrijven vlot proza, met humor zonder de zwaarte uit het oog te verliezen. Ze hebben hun best gedaan om zoveel mogelijk aspecten van homoseksualiteit te belichten, zoals de geschiedenis van dit verschijnsel als ook wetenschappelijke aspecten.
Interessant vond ik de vaststelling dat men vroeger in het Midden-Oosten heel tolerant tegenover het homo-zijn stond, in tegenstelling tot Europa en dat nu het omgekeerde het geval is.
Vader en zoon hebben meerdere mannen en vrouwen geïnterviewd over hun ervaringen, zowel oude als jonge. Onder hen Haroon Ali die zelf een boek schreef over het onderwerp ( Half ), en Splinter Chabot die bekend werd door zijn boek Confetti.
Het is belangrijk dat niet alleen de zelfonthulling belicht wordt maar ook de reacties van de ouders. Het vaak langdurige proces van bewustwording en de worsteling die ermee gepaard gaat, wordt beschreven maar ook signalen die ouders wel of niet oppikken , wel of niet verwoorden. Wanneer bemoei je je als ouder met voornoemd proces en wanneer juist niet?
Verder worden de maatschappelijke ( non-) acceptatie belicht en de angst van zowel ouder als kind daarvoor.
Achterin staat een lijst van boeken die vader en zoon hebben geciteerd of waardoor ze zich hebben laten inspireren. Node gemist is de film Call me by your name, die wel is aangehaald door Ronald ( blz 190 ). Ook Philippe Besson en zijn boek Lieg met mij wordt genoemd.
Tenslotte meld ik nog de telefilm van Human En iemand anders over een gezin waarin de zoon homo is en de vader stiekem ook.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lammert Dijkema
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
