Leegte

André Gide ( 1869-1951) was één van de belangrijke schrijvers van zijn tijd. Hij kreeg de Nobelprijs in 1947. Zijn vader was hoogleraar in de rechten. Hij groeide op in Normandië, eenzaam en ziekelijk. hij werd al op jonge leeftijd een productief schrijver. Hij trouwde, maar een liefdesrelatie was het nooit. Zij overleed al op jonge leeftijd. Op latere leeftijd ging hij een relatie aan met een 15-jarige jongen die hij zou adopteren.
Gide was homo- en pedoseksueel. Tijdens een langdurig verblijf in Algerije werd hij verliefd op een jonge jongen.
Een immoralist is iemand die bindende normen voor zedelijk handelen verwerpt, bewust, er lak aan heeft.

Ziehier de ingrediënten van dit boekje, nog geen 200 bladzijden tellende.
De Immoralist is in hoge mate autobiografisch. Het leven van Michel, hoofdpersoon en verteller is bijna een kopie van dat van Gide zelf.
Michel roept een paar vrienden bijeen in zijn huis in Algerije om hun het verhaal te vertellen van zijn driejarige afwezigheid. Het wordt een verhaal over wat er allemaal is gebeurd en dat komt dus vrijwel letterlijk overeen met gebeurtenissen uit Gides eigen leven: zijn huwelijk met Marceline, haar toewijding en zijn halfhartigheid, haar miskraam en dood door tuberculose.
Michel en zij gaan een riant kasteel bewonen dat hij verkwanselt en waar hij gaat stropen met zijn ondergeschikten. Het paar leeft in grote welstand maar hij verkwist het familievermogen. Tijdens haar zwangerschap en ziekbed gaat hij zich aanhoudend te buiten aan avontuurtjes met allerlei jongens en mannen. Dit laatste wordt bedekt verteld.
Michel is hoogleraar maar oefent zijn vak met weinig enthousiasme uit.
Marceline en hij reizen door Europa en Noord-Afrika, logeren in luxueuze hotels, leven in weelde maar ze kunnen niet echt genieten van cultuur, natuur en het reizen op zich. Met name Michel is rusteloos en meestal ontevreden. Hij heeft op alles en iedereen iets aan te merken. Hij gedraagt zich als een verwend kind.

Dit is het verhaal van een man die in zijn jeugd is verwaarloosd en allerlei narcistische trekjes heeft ontwikkeld. Vooral bezig met zichzelf maar nergens bevrediging uit puttend, eenzaam en verdwaald in het leven. Triest tot op het bod.

De Immoralist is geschreven in doorgaans soepel proza en eenvoudig van opmaak waardoor het betrekkelijk vlot leest hoewel de inhoud weinig verheffend is.