Een dun verhaaltje over begeerte, onleesbaar gemaakt door heel veel bombast
Het verhaal is eenvoudig: jongeman wordt verliefd op oudere vrouw en raakt door haar geobsedeerd.
Pierre Michon, nu 79 jaar, schreef deel één in de vorige eeuw en nu is er dus een vervolg. Twee delen in één boekje.
Hebt jij ooit gehoord van kallipygisch? Het betekent met een mooie kont.
Ken jij het woord creolen? Ik dacht aan mensen van gemengd ras, maar dat schrijf je met een hoofdletter.
Creolen zijn oorringen. Karpatisch? Tuurlijk, de Karpaten liggen in Roemenië, maar we hebben het hier over de Dordogne.
Het verhaal speelt zich af in de vroege jaren 60, de taal is daar min of meer aan aangepast, al zou ik die taal eerder archaïsch noemen en dat woord associeer ik dan eerder met 1900. Consistent is Michon echter niet, stijltechnisch vliegt hij regelmatig uit de bocht.
Een dun verhaaltje, helemaal niet interessant, slechts 135 bladzijden, maar wel met ellenlange zinnen. Ik zal er één aanhalen ter illustratie, meer breng ik trouwens ook niet op gezien de lengte.
blz 35
Boven de bossen uit klonk de jammerkreet van wolven die een mooi slachtoffer dat je dierbaar is verslinden; de stok op die schouders leek me geschikt voor andere prooien: in plaats van rossig haar meende ik koude kousen te zien, afgestroopt door de hangende houding, en daaronder, gekneveld, pikzwart en onverbloemd, schaamhaar schuimend aan de vlezige dijen van dat loeder.
Denk nu niet dat ik deze zin met zorg heb uitgekozen. Eigenlijk zijn alle zinnen zo en vaak nog veel langer. Het is complete wartaal in mijn ogen. Ik heb het hele boekje uitgelezen omdat het dun is en vanwege die twee lovende recensies. Het behoeft geen betoog dat het lezen van dit verhaal geen genoegen was.
Mij bekroop al lezende een nogal gênante gedachte: waarom schrijft een oude man over lust en begeerte en dan niet lyrisch maar plat. Wat beoogde hij? Ik dacht zelfs even, vieze oude man.
De vrouw gereduceerd tot lustobject. Waren we dat stadium inmiddels niet allang voorbij?
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lammert Dijkema
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
