Lezersrecensie
Een rijk boek
En ook een dik boek. Ruim 500 bladzijden.
Kennismaking met deze Noorse schrijfster die een groot oeuvre heeft geschreven en in vele talen vertaald is.
Het is me heel goed bevallen, deze eerste ontmoeting met Wassmo die inmiddels ook al weer 82 is. Misschien is dit boek daarom wel zo goed: 82 jaren levenservaring op papier gezet. Mensen van vlees en bloed.
Wassmo schrijft over hun diepe zieleroerselen.
Het verhaal heeft daarnaast ook een hoog streekromangehalte. Dat is echter helemaal niet erg omdat de personages goed zijn uitgewerkt.
Het verhaal gaat over een rijke koopmanszoon die zich ontworstelt aan zijn milieu en over een tobberige vrouw die zich ontwikkelt tot een succesvol kunstenares. Tussen hen ontstaat een diepe liefde die regelmatig op de proef wordt gesteld want beiden hebben een belastende voorgeschiedenis die het moeilijk maakt om zich over te geven aan Liefde.
Behalve streekromanachtige elementen is dit boek ook een mooi familie-epos. Er passeren dus veel figuranten de revue. Dat klinkt misschien wat denigrerend maar het verhaal draait om voornoemde man en vrouw. De figuranten dienen ertoe om de hoofdpersonen goed uit de verf te laten komen.
Verder genoot ik van de vele beroemde schilders die een plaatsje in het verhaal hebben. Voor mij altijd aanleiding om Wikipedia te raadplegen en zo mijn kennis te vergroten.
Het verhaal speelt zich af in Nordland, de provincie die ongeveer op de Noordpoolcirkel begint en doorloopt tot Narvik. Noorwegen is daar op z'n smalst. Ik heb mijn best gedaan om te achterhalen waar precies in Nordland maar daarover blijft Wassmo vaag. Ik vind dat jammer omdat ik de streek ken en me graag een voorstelling maak van plaatsen van handeling.
Het was lang geleden dat ik me verheugde op verder lezen in een boek na een noodzakelijke pauze. Dat is toch altijd een duidelijke graadmeter. Tijdens de huidige eindeloze reeks grijze dagen was dit boek me tot troost.
Vijf sterren voor de beschrijvingen en analyses van de worstelingen tussen de hoofdpersonen die hun liefde nooit vanzelfsprekend vinden.
Tenslotte moet me van het hart dat de Nederlandse vertaling slecht is geredigeerd. Dat doet afbreuk aan het prima vertaalwerk van Paula Stevens.
Mijn iemand is de hopeloos lelijke vertaling van de Noorse titel Mitt menneske, Mijn mens.
Als je mijn iemand zegt dan suggereer je dat iemand een zelfstandig naamwoord is. Ooit gehoord van mijn iemanden?
De omslag laat een afbeelding zien van Henri de Toulouse-Lautrec, la blanchisseuse, de wasvrouw.
Kennismaking met deze Noorse schrijfster die een groot oeuvre heeft geschreven en in vele talen vertaald is.
Het is me heel goed bevallen, deze eerste ontmoeting met Wassmo die inmiddels ook al weer 82 is. Misschien is dit boek daarom wel zo goed: 82 jaren levenservaring op papier gezet. Mensen van vlees en bloed.
Wassmo schrijft over hun diepe zieleroerselen.
Het verhaal heeft daarnaast ook een hoog streekromangehalte. Dat is echter helemaal niet erg omdat de personages goed zijn uitgewerkt.
Het verhaal gaat over een rijke koopmanszoon die zich ontworstelt aan zijn milieu en over een tobberige vrouw die zich ontwikkelt tot een succesvol kunstenares. Tussen hen ontstaat een diepe liefde die regelmatig op de proef wordt gesteld want beiden hebben een belastende voorgeschiedenis die het moeilijk maakt om zich over te geven aan Liefde.
Behalve streekromanachtige elementen is dit boek ook een mooi familie-epos. Er passeren dus veel figuranten de revue. Dat klinkt misschien wat denigrerend maar het verhaal draait om voornoemde man en vrouw. De figuranten dienen ertoe om de hoofdpersonen goed uit de verf te laten komen.
Verder genoot ik van de vele beroemde schilders die een plaatsje in het verhaal hebben. Voor mij altijd aanleiding om Wikipedia te raadplegen en zo mijn kennis te vergroten.
Het verhaal speelt zich af in Nordland, de provincie die ongeveer op de Noordpoolcirkel begint en doorloopt tot Narvik. Noorwegen is daar op z'n smalst. Ik heb mijn best gedaan om te achterhalen waar precies in Nordland maar daarover blijft Wassmo vaag. Ik vind dat jammer omdat ik de streek ken en me graag een voorstelling maak van plaatsen van handeling.
Het was lang geleden dat ik me verheugde op verder lezen in een boek na een noodzakelijke pauze. Dat is toch altijd een duidelijke graadmeter. Tijdens de huidige eindeloze reeks grijze dagen was dit boek me tot troost.
Vijf sterren voor de beschrijvingen en analyses van de worstelingen tussen de hoofdpersonen die hun liefde nooit vanzelfsprekend vinden.
Tenslotte moet me van het hart dat de Nederlandse vertaling slecht is geredigeerd. Dat doet afbreuk aan het prima vertaalwerk van Paula Stevens.
Mijn iemand is de hopeloos lelijke vertaling van de Noorse titel Mitt menneske, Mijn mens.
Als je mijn iemand zegt dan suggereer je dat iemand een zelfstandig naamwoord is. Ooit gehoord van mijn iemanden?
De omslag laat een afbeelding zien van Henri de Toulouse-Lautrec, la blanchisseuse, de wasvrouw.
1
Reageer op deze recensie