Laat je opnieuw meevoeren door de betoverende schrijfstijl van Maggie Stiefvater en ga samen met Blue en de Aglionby jongens op zoek naar Cabeswater en Glendower.

Laat je opnieuw meevoeren door de betoverende schrijfstijl van Maggie Stiefvater en ga samen met Blue en de Aglionby jongens op zoek naar Cabeswater en Glendower. Voor mij is het de tweede keer dat ik dit verhaal lees. Daardoor heb ik er nog meer van genoten dan de eerste keer, omdat ik veel sneller het belang van bepaalde gebeurtenissen kon inzien en kleine details meer kon begrijpen en appreciëren. Ik hou mijn geüpdatet recensie nog steeds spoilervrij.

Dit boek is ietwat trager dan boek 1. Er wordt vooral verder gebouwd op de laatste ontwikkelingen uit de Ravenjongens. Als lezer ontdek je beetje bij beetje de relevantie van bepaalde onthullingen in het grotere geheel. Je krijgt ook nieuwe informatie die nu misschien wat onduidelijk is maar op zich een noodzakelijke verdere opbouw is naar boeken 3 en 4. De weg naar Glendower wordt als het ware verder geplaveid. Verwacht nog geen grote antwoorden, maar verzamel stilletjes aan met veel zorg alle puzzelstukjes en koester ze. Alles gebeurt met een reden, geloof me …

De personages krijgen de kans om zich verder te ontwikkelen, om zich te proberen verzoenen met nieuwe omstandigheden en innerlijke demonen (vooral Adam en Ronan krijgen glansrollen toebedeeld). Daarbij komen ze heel menselijk en geloofwaardig over. Geen miscommunicatie hier, wel heel herkenbare reacties.

Tussendoor zitten er ook enkele actiescènes en onverwachte wendingen in. Gevaar loert om elke hoek. Het magische kantje neemt wat toe. Vooral naar het einde toe wordt de inzet weer verhoogd en stijgt het tempo enorm. Dit zorgt ervoor dat je meteen in boek 3 wilt kunnen duiken.

Het tragere tempo en de ietwat weinig onderbouwde romantische interacties vormen voor mij de minpuntjes van dit boek. Er staan wel heel wat pluspunten tegenover: de originaliteit van het verhaal, hoe alles door een zeker mysterie omhuld wordt waar je beetje bij beetje meer grip op krijgt, de fijne personages, de prachtige schrijfstijl. Nog meer dan bij andere boeken, kan je je met dit boek in de zetel nestelen met een dekentje en je zalig laten wegvoeren door het verhaal. Het lezen van de Dromendieven geeft mij bijna hetzelfde gevoel als wanneer ik zit te luisteren naar een getalenteerde voorlezer die een verhaal brengt. Ik ben alvast fan.