Open betoog voor zelfacceptatie

De Oostenrijkse Nunu Kaller heeft journalistiek, Engelse taal- en letterkunde en Geschiedenis gestudeerd en is momenteel werkzaam voor Greenpeace in Wenen. Fuck beauty is haar tweede boek. Ze schreef eerder het boek Ich Kauf Nix (Nothing for me, thanks! How i found Happiness by Going on a Shopping Diet), waarin ze schrijft over haar experiment waarbij ze een jaar lang niet winkelt en oproept tot bewuster koopgedrag.  

Fuck beauty gaat over de zoektocht naar de definitie van schoonheid. In het voorwoord deelt ze een persoonlijke anekdote over een vakantie op de Filipijnen waar ze alleen maar bezig is met hoe ze eruit ziet in haar bikini en daardoor nauwelijks van haar vakantie kan genieten. Ze wil van haar onzekerheid af en neemt de lezer mee in haar onderzoek naar schoonheid en zelfacceptatie. Hierbij komen onderwerpen aan bod als schoonheidsidealen, genderongelijkheid, narcisme, vrouwenonderdrukking, eetstoornissen en psychische problemen.  

Daarbij wordt de nodige kritiek op huidige maatschappij geuit en dan met name op de seksualisering en stereotypering van vrouwen in de media en het kapitalisme van de schoonheidsindustrie. Het boek is dan ook vooral gericht op vrouwen, wat echter niet vreemd is, daar de auteur voornamelijk over haar eigen zoektocht naar zelfacceptatie schrijft.   Het boek vertoont gelijkenissen met het boek Body Positive Power van Megan Jayne Crabbe, maar Kaller vertelt vanuit haar eigen perspectief over haar zelfbeeld en zoektocht naar zelfacceptatie. Daar waar Body Positive Power met name gericht is op vrouwen die onzeker zijn over hun gewicht en omvang, is Fuck beauty meer gericht op jonge vrouwen met een laag zelfbeeld die opgroeien in een tijd waarin (sociale) media een grote rol speelt.  

Kaller is erg open over haar onzekerheden over haar uiterlijk en over de hobbels op haar weg naar zelfacceptatie. Ze is daarnaast kritisch op haar eigen bevindingen en heeft steeds een genuanceerd oordeel. Ook pretendeert ze niet dat haar onderzoek en conclusies volledig nieuw en origineel zijn. Ze erkent de body positivity trend, maar vindt de rol daarvan nog te beperkt. Tegelijkertijd is ze kritisch op de verschillende definities die aan body positivity worden gegeven en de uitdraging daarvan.  

Het boek is geschreven in een prettige, geestige stijl en is opgedeeld in korte hoofdstukken waarin steeds een ander aspect wordt uitgelicht. Uiteindelijk blijkt schoonheid ondefinieerbaar en wordt het boek afgesloten met een aantal algemene tips voor zelfacceptatie. Achterin het boek is een leeslijst opgenomen voor wie verder wil lezen. Bij de verwijzingen naar onderzoeken en studies mist echter een dergelijke bronnenlijst.  

Fuck beauty is geen typisch zelfhulpboek, maar een open en eerlijk verhaal over een zoektocht naar schoonheid en een betoog voor meer zelfacceptatie.