Lezersrecensie
Verhaal met een boodschap
Voor de Hebban leesclub heb ik dit boek gelezen. De paperback is mooi kleurrijk uitgevoerd.
Het verhaal gaat over Liesbeth, uitgever, die zonder werk komt te zitten. Liesbeth heeft nooit ander werk gedaan en staat niet geheel met beide benen in de huidige maatschappij. Het verhaal speelt zich overigens af in 2012, toen boekhandels als Polaris failliet gingen. Liesbeth voelt zich boven alles en iedereen verheven en wordt ook nog geconfronteerd met een trieste familiegebeurtenis. Zij gaat aan de slag op een school om kinderen aan het lezen te krijgen. Langzaam aan zien we Liesbeth ontdooien en anders tegen het leven aan gaan kijken.
Je leest het verhaal vanuit drie perspectieven, dat van Liesbeth, dat van Soraya, leerkracht op de basisschool en Cindy, een moeder van een leerling. In niet te lange hoofdstukken spring je van de een naar de ander. Een en ander blijft goed en vlot leesbaar. Het taalgebruik is eenvoudig en soms iets te jong naar mijn mening.
In dit verhaal zitten wat elementen die ik niet direct heel geloofwaardig vind overkomen. Ik zal hier geen spoilers droppen, dat moet de lezer zelf bepalen.
Het boek wordt in de markt gezet als literaire feelgood. Ik vind het niet direct feelgood. Ik werd er zelfs een beetje triest van. Liesbeth is zo ontzettend negatief en er zitten ook nog wat andere negatieve ervaringen/gebeurtenissen in verwerkt. Het eindigt goed, dat dan weer wel.
Je merkt dat de schrijfster een passie voor taal heeft en de ontlezing graag wil tegengaan. Misschien moet zij voor een iets jonger publiek (Young Adult) gaan schrijven, ik denk dat zij heel goed aanvoelt wat en hoe zij willen lezen en wie weet wint ze wat nieuwe – blijvende - lezers voor zich.
Al met al een aardig boek en leuk om op vakantie mee te nemen, dat van mij drie sterren krijgt.
Het verhaal gaat over Liesbeth, uitgever, die zonder werk komt te zitten. Liesbeth heeft nooit ander werk gedaan en staat niet geheel met beide benen in de huidige maatschappij. Het verhaal speelt zich overigens af in 2012, toen boekhandels als Polaris failliet gingen. Liesbeth voelt zich boven alles en iedereen verheven en wordt ook nog geconfronteerd met een trieste familiegebeurtenis. Zij gaat aan de slag op een school om kinderen aan het lezen te krijgen. Langzaam aan zien we Liesbeth ontdooien en anders tegen het leven aan gaan kijken.
Je leest het verhaal vanuit drie perspectieven, dat van Liesbeth, dat van Soraya, leerkracht op de basisschool en Cindy, een moeder van een leerling. In niet te lange hoofdstukken spring je van de een naar de ander. Een en ander blijft goed en vlot leesbaar. Het taalgebruik is eenvoudig en soms iets te jong naar mijn mening.
In dit verhaal zitten wat elementen die ik niet direct heel geloofwaardig vind overkomen. Ik zal hier geen spoilers droppen, dat moet de lezer zelf bepalen.
Het boek wordt in de markt gezet als literaire feelgood. Ik vind het niet direct feelgood. Ik werd er zelfs een beetje triest van. Liesbeth is zo ontzettend negatief en er zitten ook nog wat andere negatieve ervaringen/gebeurtenissen in verwerkt. Het eindigt goed, dat dan weer wel.
Je merkt dat de schrijfster een passie voor taal heeft en de ontlezing graag wil tegengaan. Misschien moet zij voor een iets jonger publiek (Young Adult) gaan schrijven, ik denk dat zij heel goed aanvoelt wat en hoe zij willen lezen en wie weet wint ze wat nieuwe – blijvende - lezers voor zich.
Al met al een aardig boek en leuk om op vakantie mee te nemen, dat van mij drie sterren krijgt.
1
Reageer op deze recensie