Een reis door het leven, de liefde en het vergeten

"Al het blauw van de hemel" is een meeslepende roman die, ondanks zijn omvang, verrassend vlot wegleest. De toegankelijke schrijfstijl en de nadruk op inhoud boven literaire complexiteit maken van dit boek een pageturner. Voor wie twijfelt door het aantal pagina's: laat je niet ontmoedigen, want je wordt al snel meegesleept in een verhaal dat je niet meer loslaat.

Het verhaal draait om Emile, een jonge man die te horen krijgt dat hij in een vroeg stadium van Alzheimer zit en nog maar twee jaar te leven heeft. Besluiteloosheid maakt plaats voor een impulsieve keuze: een roadtrip door de bergen, weg van het bekende. De mysterieuze Joanne meldt zich aan als compagnon.

De auteur gebruikt flashbacks om Emiles verleden langzaam te ontrafelen, wat zijn karakter en de keuzes die hij maakt extra diepgang geeft. Joanne blijft in eerste instantie mysterieus, maar naarmate de reis vordert, leer je haar beter kennen. In het tweede deel van het boek, wordt ook haar verleden ontrafelt, wat je een verklaring geeft voor haar impulsieve beslissing om met een vreemde man mee op avontuur te gaan.

De relatie tussen Emile en Joanne ontwikkelt zich gestaag en voelt oprecht en authentiek aan. Het is bijzonder hoe stilte hen dichter bij elkaar brengt, alsof woorden slechts ruis zouden zijn in hun groeiende verbinding. Dit wordt zichtbaar wanneer ze een koppel ontmoeten dat onafgebroken praat – een bijna beklemmend contrast dat je doet nadenken over hoe vaak woorden worden verspild zonder echte betekenis. In de zwijgzaamheid schuilt juist een diepe kracht: luisteren en aanwezig zijn zonder de behoefte om steeds te vullen. Joanne houdt zich in eerste instantie eerder op de achtergrond. Ze schept ruimte voor Emile’s verhaal en biedt daarbij een veilige haven waar hij mag zijn. Hun band groeit in de nuances van gedeelde stiltes en subtiele gebaren, een taal die krachtiger is dan woorden ooit kunnen zijn. Je begint meer van Joanne te houden naarmate ze zich ontpopt tot onvoorwaardelijke verzorger van een steeds zieker wordende Emile.

Voor bergliefhebbers is het een genot om de wandelingen in het verhaal te volgen. De beschrijvingen van het landschap brengen je even zelf naar de serene en soms uitdagende omgeving waarin Emile en Joanne vertoeven. Maar naast deze idyllische beelden, biedt het boek een indringende kijk op het leven met Alzheimer. In de eerste fase functioneert Emile grotendeels normaal, maar stap voor stap verlies je als lezer samen met hem grip op zijn herinneringen en de werkelijkheid. Dit perspectief zorgt ervoor dat je niet alleen leest over Alzheimer, maar het ook een beetje ervaart.

Ongeloofwaardig vind in het boek niet. Misschien wekt het wat weerstand op als anderen zich kunnen bevrijden uit een web van routines en verplichtingen waarin je zelf verstrikt zit? Bij deze wens ik iedereen een reis toe, waarin niet alleen de wereld, maar ook jezelf wordt herontdekt. En liefst nog voordat je ten dode bent opgeschreven.

Kortom, een hartverwarmend verhaal over liefde, verlies, en het maken van keuzes wanneer het leven je onverwachts een andere kant op duwt. En het waardig ouder worden of ziek zijn.