Beklemmende sfeer en menselijke emotie

De Zweedse Stina Jackson debuteerde in 2018 met Silvervägen, dat door Marika Otte uit het Zweeds werd vertaald naar De zilverweg. Het boek werd een bestseller: het werd in meer dan tien landen gepubliceerd en won diverse literaire prijzen, waaronder The Glass Key Award, een toonaangevende prijs voor de beste Scandinavische thriller.

De zilverweg speelt zich af in Glimmerstrãsk, een verlaten regio in het noorden van Zweden. Het boek bestaat uit twee delen en vangt aan met twee verhaallijnen die elkaar afwisselen, namelijk die van Lelle en Meja. Lelle zoekt drie jaar na de verdwijning van zijn dochter Lina nog steeds intensief naar haar. Hij zag haar voor het laatst toen hij haar op zeventienjarige leeftijd bij de bushalte aan de Zilverweg afzette. De politie heeft de zoektocht naar Lina inmiddels gestaakt, maar wanneer er nog een meisje verdwijnt, lijkt er een verband met Lina’s verdwijning te zijn. In de tussentijd verhuist puber Meja noodgedwongen met haar onverantwoordelijke moeder naar een afgelegen woning in Glimmerstrãsk, als ze bij haar moeders nieuwe vriend intrekken.

In het eerste deel van het boek worden de hoofdpersonages uitgebreid geïntroduceerd, waarbij er veel aandacht wordt besteed aan hun emoties en onderlinge verhoudingen. Belangrijke thema’s van het verhaal zijn eenzaamheid, verlies en de verschillende manieren om daarmee om te gaan. Jackson weet daardoor menselijke personages neer te zetten die realistisch aandoen. Met haar beeldende taalgebruik weet ze ook de sfeer en de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, tot leven te laten komen. Het verhaal komt daardoor echter traag op gang en mist wat spanning. De zilverweg moet het in eerste instantie vooral hebben van onderhuidse spanning.

Het tempo in het tweede deel ligt beduidend hoger. Er wordt een derde verhaallijn toegevoegd en er wordt vrij snel naar de ontknoping toegewerkt. Er is in die zin sprake van een disbalans tussen het eerst en tweede deel van het boek. Wanneer de spanning eerder en meer geleidelijk zou zijn opgebouwd, zou de overgang tussen de delen vloeiender zijn geweest. Daarnaast is de plot op bepaalde punten ietwat voorspelbaar en zijn er weinig echt verrassende plotwendingen. Desondanks weet de auteur de aandacht van de lezer vast te houden.

De zilverweg is een thriller waarbij de spanning erg langzaam wordt opgebouwd, maar die desondanks van begin tot eind weet te boeien vanwege de realistische personages, hun menselijke emoties en de tot de verbeelding sprekende omschrijving van de setting en sfeer.