Iets meer verwacht van de zoektocht

1939. Hazel en Flora moeten hun huis en thuis in Londen verlaten om de gevaren van de oorlog te ontlopen. Ze komen terecht bij moeder en zoon op het platteland in een cottage. Hier vertelt Hazel elke avond over Whisperwood. Een magisch en zelfverzonnen sprookje. Maar dan verdwijnt Flora.
Twintig jaar later vindt Hazel een prentenboek op de laatste dag van haar werk, Whisperwood and the river of Stars. Hazel zet alles op het spel, haar tripje met haar geliefde naar Parijs en haar nieuwe carrière, om er achter te komen hoe de auteur ana het verhaal komt. Bevat dit boek antwoorden over Flora's verdwijning? Is het een teken van leven of is er wat anders aan de hand?

Ik ben een thrillerlezer, maar af en toe een spannende roman trekt mij ook wel. Dus na het lezen van de achterflap wilde ik dit boek graag lezen. En was het de tijd waard? Zeker wel, maar de achterflap doet het boeken spannender maken dan dat het daadwerkelijk was.
Het verhaal heeft meerdere tijdlijnen, waardoor je Hazel goed leert kennen en de personages om haar heen. Ook de omgeving waarin de personages zich bevinden worden beelden beschreven, maar hier en daar iets te. Je kunt soms best een dikke bladzijde' schuin' lezen, zonder iets aan het verhaal te missen.
Verder duurt het lang voordat Flora verdwijnt en de zoektocht naar de waarheid is wel erg makkelijk. Hierin had zeker meer gezeten. Wel heb ik genoten van de tijd van de zusjes in de oorlog en de omgeving waarin ze die doorbrachten. Van mij mocht het boek geheel zo zijn geschreven.
Erg goed begin, maar naarmate het boek vordert zakt het wel wat in.
Het verhaal leest makkelijk weg en is een aangename tijdverdrijf.
3 sterren is het boek te goed voor, 4 zijn er eigenlijk teveel. 3,5 ster voor dit boek.