Lezersrecensie
Slowburn met een plottwist
Lees dit boek als je houdt van:
- familiedrama’s
- slowburn verhalen
- twee mysteries in één
- een kijkje in het hoofd van het hoofdpersonage
Verhaallijn: Allisons harde werken wordt eindelijk beloond wanneer ze haar eerste moordzaak te pakken krijgt waarbij ze een vrouw moet verdedigen die haar man zou doodgestoken hebben. Maar haar werk eist zijn tol, zo heeft ze amper tijd voor haar dochter en man en zoekt ze wel eens haar toevlucht in de drank of bij een collega.
De affaire die ze vastberaden geheim probeert te houden loopt uit de hand wanneer een anonieme stalker haar dreigberichten stuurt, en dat net wanneer ze alles weer op zijn rails probeert te krijgen. Kan ze zowel haar cliënt als zichzelf redden, of zullen er keuzes moeten gemaakt worden?
Bloedsinaasappel is Harriet Tyce haar debuut, die ik al meermaals had zien voorbij komen in het Engels op bookstagram. Dus toen de vertaling verscheen was mijn nieuwsgierigheid ondertussen al voldoende getriggerd om deze te lezen.
Het verhaal start met een proloog die heel wat vragen opwekt en waar je niet echt iets kan uit opmaken. De schrijfstijl, daar moest ik persoonlijk wat aan wennen omdat deze heel erg gedetailleerd is waardoor je als lezer heel veel info krijgt. Maar of deze altijd relevant is? Dat is een andere kwestie. Ondanks dat deze schrijfstijl voor een langdradig gevoel zorgt en het vaak van het ene naar het andere springt is het af en toe wel fijn om getuige te zijn van Allisons gedachten.
Zo heb je al snel door dat zowel Allison als haar cliënt in een toxic huwelijk zitten waar mishandeling aan te pas komt, zowel fysiek als mentaal.
Dit is best een heftig onderwerp, en beide vrouwen gaan hier heel anders mee om.
Niet al hun keuzes zijn altijd te begrijpen, en ze worden beide niet echt als charmante vrouwen weergeven, zo ook hun echtgenoten niet. Een connectie voelen met één van hen is dan ook moeilijk.
De gevolgen die mishandeling met zich meebrengt vind ik knap weergegeven in het verhaal. Anderzijds durven bepaalde omstandigheden wat te veel in herhaling vallen waardoor als lezer je aandacht wel eens durft te verslappen (de plastische seksscènes helpen hier ook niet aan). De focus in dit boek ligt helemaal niet op de moordzaak zoals verwacht na de flaptekst te lezen, maar op de consequenties van mishandeling en het verloop van Allisons leven.
Eens je vertrouwd bent met het idee dat dit geen misdaad/rechtbank thriller is weet het verhaal je toch net genoeg te pakken om benieuwd te zijn naar het verdere verloop. Zo wist het verhaal mij op het einde toch echt nog te verrassen en moest ik op het einde toch eens alles recapituleren.
Een echte slowburn gecombineerd met dislikeable personages die toch een knaller in petto heeft. It might just be your thing
TW: alcoholverslaving, mishandeling, verkrachting, zelfmoord
- familiedrama’s
- slowburn verhalen
- twee mysteries in één
- een kijkje in het hoofd van het hoofdpersonage
Verhaallijn: Allisons harde werken wordt eindelijk beloond wanneer ze haar eerste moordzaak te pakken krijgt waarbij ze een vrouw moet verdedigen die haar man zou doodgestoken hebben. Maar haar werk eist zijn tol, zo heeft ze amper tijd voor haar dochter en man en zoekt ze wel eens haar toevlucht in de drank of bij een collega.
De affaire die ze vastberaden geheim probeert te houden loopt uit de hand wanneer een anonieme stalker haar dreigberichten stuurt, en dat net wanneer ze alles weer op zijn rails probeert te krijgen. Kan ze zowel haar cliënt als zichzelf redden, of zullen er keuzes moeten gemaakt worden?
Bloedsinaasappel is Harriet Tyce haar debuut, die ik al meermaals had zien voorbij komen in het Engels op bookstagram. Dus toen de vertaling verscheen was mijn nieuwsgierigheid ondertussen al voldoende getriggerd om deze te lezen.
Het verhaal start met een proloog die heel wat vragen opwekt en waar je niet echt iets kan uit opmaken. De schrijfstijl, daar moest ik persoonlijk wat aan wennen omdat deze heel erg gedetailleerd is waardoor je als lezer heel veel info krijgt. Maar of deze altijd relevant is? Dat is een andere kwestie. Ondanks dat deze schrijfstijl voor een langdradig gevoel zorgt en het vaak van het ene naar het andere springt is het af en toe wel fijn om getuige te zijn van Allisons gedachten.
Zo heb je al snel door dat zowel Allison als haar cliënt in een toxic huwelijk zitten waar mishandeling aan te pas komt, zowel fysiek als mentaal.
Dit is best een heftig onderwerp, en beide vrouwen gaan hier heel anders mee om.
Niet al hun keuzes zijn altijd te begrijpen, en ze worden beide niet echt als charmante vrouwen weergeven, zo ook hun echtgenoten niet. Een connectie voelen met één van hen is dan ook moeilijk.
De gevolgen die mishandeling met zich meebrengt vind ik knap weergegeven in het verhaal. Anderzijds durven bepaalde omstandigheden wat te veel in herhaling vallen waardoor als lezer je aandacht wel eens durft te verslappen (de plastische seksscènes helpen hier ook niet aan). De focus in dit boek ligt helemaal niet op de moordzaak zoals verwacht na de flaptekst te lezen, maar op de consequenties van mishandeling en het verloop van Allisons leven.
Eens je vertrouwd bent met het idee dat dit geen misdaad/rechtbank thriller is weet het verhaal je toch net genoeg te pakken om benieuwd te zijn naar het verdere verloop. Zo wist het verhaal mij op het einde toch echt nog te verrassen en moest ik op het einde toch eens alles recapituleren.
Een echte slowburn gecombineerd met dislikeable personages die toch een knaller in petto heeft. It might just be your thing
TW: alcoholverslaving, mishandeling, verkrachting, zelfmoord
1
Reageer op deze recensie