“Ik probeerde de zelfhaat als een wolk voorbij te laten drijven.”
‘All fours’ was voor mij een beetje ontnuchterend. Een hedendaagse, diepe roman waarin sommige zinnen binnenkwamen: “Met teleurgesteld bedoelde hij eigenlijk zwaarmoedig. Ik was de laatste tijd wat neerslachtig, niet echt gezellig thuis.”.
Ik heb daar eerlijkheidshalve regelmatig last van. Ik kan me moeiteloos suf piekeren, levenskeuzes in vraag stellen en ‘last hebben’ van wat de maatschappij doorgaans verwacht. Dat typische verwachtingspatroon van huisje, tuintje, kindje, terwijl ik als 33-jarige nog steeds niet weet of dat kind er überhaupt ooit komt en spectaculair voor mij vaak gewoon niet hoeft. Maar ok, ‘All fours’ heeft net dat tikkeltje meer drama in zich, de crisis is net wat groter.
Veel groter. Dat je niet ver hoeft te reizen om jezelf gigantisch hard tegen te komen bewijst het hoofdpersonage in dit verhaal, dat kan ook best om de hoek. Dat ze vaak rare sprongen maakt, dat hoort er ook bij. Ik denk dat we ooit allemaal op een punt van bezinning komen, keihard tegen de muur aanlopen. Of dat nu door een midlifecrisis, een overgang of diep verdriet komt, of gewoon zomaar uit het niets. ‘All fours’ is een gedetailleerd uitgeschreven crisis, een uitgebreide innerlijke zoektocht – of je nu Parkeerder of Bestuurder bent, op zoek zijn we allemaal.
Af en toe was deze roman iets te Amerikaans voor mij, een klein beetje té in your face – maar al bij al het lezen zeker waard.
Ik staar bij het typen van deze laatste zinnen door een vuile ruit en ik besluit dat nog even te doen. Ik zal straks, of morgen, of op het moment wanneer ik mij verplicht begin te voelen ze te poetsen, de zon weer binnenlaten. Voor nu sluit ik het gordijn, het is toch te warm vandaag.
“Ik probeerde de zelfhaat als een wolk voorbij te laten drijven.”
“Bij zonsondergang had ik in elk geval het gevoel dat ik door een vrachtwagen was overreden; ik bevond me in een afschuwelijk vagevuur, een soort limbo, niet thuis maar ook niet echt ergens anders.”
“Het enige wat ik hoefde te doen, hield ik mezelf voor, was opstaan en Sams schoollunch klaarmaken. Daarna kon ik altijd nog doodgaan of gek worden.” … “Die lunch was het probleem niet. Dat was alles wat daarna kwam, mijn hele verdere leven.”
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Laurenbetweenthelines
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
