Het hele dorp wist het

‘Het hele dorp wist het’ is een boek dat binnenkomt. Niet enkel het misbruik komt binnen, maar vooral ook de nasleep er van voor het slachtoffer, in dit geval Lenneke. Ik vond het zo frappant om te lezen dat seksueel kindermisbruik haast genormaliseerd werd. Genegeerd en zwijgend goedgekeurd door een hele gemeenschap. Ik kan mij moeilijk inleven hoe zoiets voelt voor een slachtoffer. Ik kan mij ook moeilijk inleven in het feit dat iemand bij zijn partner blijft nadat die een kind heeft misbruikt.

Lenneke raapte als kind elk beetje moed bij elkaar om eindelijk te praten over wat haar was overkomen. Om vervolgens harder gestraft te worden dan de dader, haar opa. Dit boek schopt tegen de schenen. Laat de lezer stilstaan bij victimblaming, wat we als maatschappij tolereren en hoe we omgaan met iemand die voor zichzelf durft opkomen.

Dat zelf de familie het misbruik na verloop van tijd leek te normaliseren, zorgde er deels voor dat het dorp en de maatschappij dat ook deed. Als zij er immers vrede mee hebben, wie zijn wij dan om nog verder te oordelen? Zoiets moet heel hard aankomen bij een slachtoffer, die daarna vaak de schuld bij zichzelf zoekt. Dat ook het gerecht hier opnieuw faalt is een extra slag in het gezicht.

‘Het hele dorp wist het’ is heel logisch en gestructureerd opgebouwd. Het boek weet te raken, te informeren en aan te zetten tot reflecteren.

“Lenneke móét anders zijn dan zij, zodat het voelt alsof wat haar is overkomen niet bij hen kan gebeuren.”