Lezersrecensie
Ik zou heel graag willen dat ik daar was.
Ik zag dit boek al vele keren voorbijkomen, bijna altijd met erg lovende recensies. En hoewel het genre een beetje buiten mijn comfortzone ligt, wou ik het toch al heel lang graag lezen. Misschien zit de prachtige omslag er ook wel voor iets tussen, ik ben daar namelijk nogal vatbaar voor.
‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’ is fantasy, YA fantasy om precies te zijn. Ik was bij aanvang dus heel benieuwd of dit genre mij wel kon bekoren… En of het dat deed. Dit boek is voor iedereen! Jong, oud, man, vrouw, x. Ik ben onder de indruk.
In dit bijzondere verhaal met buitengewone personages volgen we Linus Baker, maatschappelijk werker aan het MVTMJ, die de opdracht krijgt om een maand lang af te reizen naar het weeshuis van Marsyas. Linus leert er al snel de zes weeskinderen kennen en hun directeur Arthur en hulpnimf Zoë. Dit alles natuurlijk niet zonder slag of stoot. Linus komt er nog iemand anders tegen: zichzelf.
‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’ vinkt voor mij een hele resem belangrijke thema’s aan: liefde in alle mogelijke vormen, dat ‘anders’ zijn oke is, meer dan oke zelfs, dat we misschien ook wel een beetje leven in een gedrilde maatschappij en dat we allemaal, hoe dan ook, verlangen naar vrijheid en een eigen identiteit. Een plek naar waar dit allemaal zonder oordelen en veroordelen kan.
Dit verhaal is er eentje dat langzaamaan in je hart sluipt. Zo eentje waar je het warm van krijgt, je doet dromen en ook een beetje doet verlangen naar Marsyas. Kortom een boek voor jong en oud dat alle ingrediënten bevat voor een uitstekend verhaal in zijn genre.
Op het einde van dit verhaal sta je haast zelf klaar om de trein te nemen naar het vredige Marsyas.
“Zou je niet willen dat je hier was?”
Ik zou heel graag willen dat ik daar was.
‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’ is fantasy, YA fantasy om precies te zijn. Ik was bij aanvang dus heel benieuwd of dit genre mij wel kon bekoren… En of het dat deed. Dit boek is voor iedereen! Jong, oud, man, vrouw, x. Ik ben onder de indruk.
In dit bijzondere verhaal met buitengewone personages volgen we Linus Baker, maatschappelijk werker aan het MVTMJ, die de opdracht krijgt om een maand lang af te reizen naar het weeshuis van Marsyas. Linus leert er al snel de zes weeskinderen kennen en hun directeur Arthur en hulpnimf Zoë. Dit alles natuurlijk niet zonder slag of stoot. Linus komt er nog iemand anders tegen: zichzelf.
‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’ vinkt voor mij een hele resem belangrijke thema’s aan: liefde in alle mogelijke vormen, dat ‘anders’ zijn oke is, meer dan oke zelfs, dat we misschien ook wel een beetje leven in een gedrilde maatschappij en dat we allemaal, hoe dan ook, verlangen naar vrijheid en een eigen identiteit. Een plek naar waar dit allemaal zonder oordelen en veroordelen kan.
Dit verhaal is er eentje dat langzaamaan in je hart sluipt. Zo eentje waar je het warm van krijgt, je doet dromen en ook een beetje doet verlangen naar Marsyas. Kortom een boek voor jong en oud dat alle ingrediënten bevat voor een uitstekend verhaal in zijn genre.
Op het einde van dit verhaal sta je haast zelf klaar om de trein te nemen naar het vredige Marsyas.
“Zou je niet willen dat je hier was?”
Ik zou heel graag willen dat ik daar was.
2
Reageer op deze recensie