Lezersrecensie
Misselijkmakend goed
Ik weet het niet zo goed met ‘Hotel Iris’. Het boek is heel goed en vlot geschreven, maar het verhaal heeft een iets té donker (degoutant) randje en dat ligt mij gewoon iets minder. Ik hou van duistere, gotische boeken maar dit balanceerde vaak op het randje van misselijkmakend.
Ik las ‘Hotel Iris’ op één dag uit en dat maakt natuurlijk dat het boek mij vanaf de allereerste pagina tot eind kon boeien. Je snapt dus van waar mijn tweestrijd komt. Ik wil het boek enerzijds goed beoordelen, anderzijds terug in de kast stoppen om het er nooit meer uit te halen.
“De zeventienjarige Mari werkt met tegenzin als receptioniste in het hotel van haar strenge moeder. Ze hoort een vrouw schreeuwen in kamer 202. Niet veel later stormt de vrouw woedend naar buiten, gevolgd door een ijzig kalme heer. ‘Hou je kop, hoer,’ zegt hij, stil maar gedecideerd, majesteitelijk bijna. Terwijl de andere hotelgasten geschokt toekijken, de vrouw wegspurt en Mari’s moe der de situatie probeert te sussen, voelt Mari zich op een vreemde manier aangetrokken tot deze veel oudere man.”
Ik had sommige verhaallijnen gewoon wat meer uitgeschreven willen zien. Waarom is Mari zo in de ban van een ziekelijke man? Daar ligt volgens mij iets diepers aan de basis dan een veeleisende moeder en vroeg overleden vader. Omgekeerd dan ook waar de perverse verlangens van de vertaler precies vandaan komen. Boetedoening lijkt mij niet de volledige lading te dekken. Ook de neef van de vertaler blijft een vaag personage dat wat mij betreft een tikkeltje meer mocht worden uitgewerkt.
Als je op zoek bent naar een duister verhaal dan kan ik ‘Hotel Iris’ zeker aanraden. Als je liever wegblijft van onderwerpen als misbruik en zelfpijniging, dan sla je deze beter over.
Ik las ‘Hotel Iris’ op één dag uit en dat maakt natuurlijk dat het boek mij vanaf de allereerste pagina tot eind kon boeien. Je snapt dus van waar mijn tweestrijd komt. Ik wil het boek enerzijds goed beoordelen, anderzijds terug in de kast stoppen om het er nooit meer uit te halen.
“De zeventienjarige Mari werkt met tegenzin als receptioniste in het hotel van haar strenge moeder. Ze hoort een vrouw schreeuwen in kamer 202. Niet veel later stormt de vrouw woedend naar buiten, gevolgd door een ijzig kalme heer. ‘Hou je kop, hoer,’ zegt hij, stil maar gedecideerd, majesteitelijk bijna. Terwijl de andere hotelgasten geschokt toekijken, de vrouw wegspurt en Mari’s moe der de situatie probeert te sussen, voelt Mari zich op een vreemde manier aangetrokken tot deze veel oudere man.”
Ik had sommige verhaallijnen gewoon wat meer uitgeschreven willen zien. Waarom is Mari zo in de ban van een ziekelijke man? Daar ligt volgens mij iets diepers aan de basis dan een veeleisende moeder en vroeg overleden vader. Omgekeerd dan ook waar de perverse verlangens van de vertaler precies vandaan komen. Boetedoening lijkt mij niet de volledige lading te dekken. Ook de neef van de vertaler blijft een vaag personage dat wat mij betreft een tikkeltje meer mocht worden uitgewerkt.
Als je op zoek bent naar een duister verhaal dan kan ik ‘Hotel Iris’ zeker aanraden. Als je liever wegblijft van onderwerpen als misbruik en zelfpijniging, dan sla je deze beter over.
1
Reageer op deze recensie