Lezersrecensie
Een beetje aanmoederen
#onsmoeder, aanmoederen over generaties heen. Ik nam het boek uit de bibliotheek mee omdat ik eerder #nietaankindengezinverklappen las en dat redelijk amusant vond. #onsmoeder is minstens even vermakelijk en auteur Hanne Luyten krijgt deze keer gezelschap van haar moeder Anne Van Houtven.
Afwisselend bespreken beide dames het moederschap over de generaties heen en dat is nostalgisch en hilarisch tegelijkertijd. Het doet je ook een beetje stilstaan bij hoe snel de tijd eigenlijk wel gaat en vooral hoe tijden veranderen. Hoe onze manier van opvoeden maar blijft veranderen, evolueren. Of dat altijd in de positieve zin is laat ik in het midden (gelukkig meestal wel).
#onsmoeder is een prima tussendoortje als je toe bent aan een beetje nostalgie of gewoon eens goed wil lachen. Ik moet toegeven dat het boek misschien ook in mijn bibliotheekmandje viel omdat ik zelf heel hard twijfel over het moederschap. De klok tikt ondertussen genadeloos verder.
Sta je er soms bij stil dat wij (of toch ik althans) de laatste generatie zijn die zonder social media is opgegroeid? Ik heb soms een beetje heimwee naar mijn eigen jeugd, naar hoe het leven toen was. Begrijp me niet verkeerd, ik juich vele verbeteringen en uitvindingen toe, maar soms verliezen we de essentie een beetje uit het oog, en laat dat iets zijn waar ik af en toe naar wil terugkeren.
Afwisselend bespreken beide dames het moederschap over de generaties heen en dat is nostalgisch en hilarisch tegelijkertijd. Het doet je ook een beetje stilstaan bij hoe snel de tijd eigenlijk wel gaat en vooral hoe tijden veranderen. Hoe onze manier van opvoeden maar blijft veranderen, evolueren. Of dat altijd in de positieve zin is laat ik in het midden (gelukkig meestal wel).
#onsmoeder is een prima tussendoortje als je toe bent aan een beetje nostalgie of gewoon eens goed wil lachen. Ik moet toegeven dat het boek misschien ook in mijn bibliotheekmandje viel omdat ik zelf heel hard twijfel over het moederschap. De klok tikt ondertussen genadeloos verder.
Sta je er soms bij stil dat wij (of toch ik althans) de laatste generatie zijn die zonder social media is opgegroeid? Ik heb soms een beetje heimwee naar mijn eigen jeugd, naar hoe het leven toen was. Begrijp me niet verkeerd, ik juich vele verbeteringen en uitvindingen toe, maar soms verliezen we de essentie een beetje uit het oog, en laat dat iets zijn waar ik af en toe naar wil terugkeren.
1
Reageer op deze recensie