“Waanzin is een uitslaande brand van de ziel.”

“Miserie parkeert zich altijd op een plek waar ge het niet verwacht. Daar wilt ge nooit meer terug naartoe.”

‘Pechstrook’ start in de gevangenis. Een voor velen misschien gevreesde locatie, voor mij een plek die vooral nieuwsgierigheid opwekt. Je komt er terecht door brute pech, punt. Pech omdat je gepakt werd of pech omdat je in het leven simpelweg de verkeerde keuzes maakte. Een interessante start van deze roman dus.

Enkele pagina’s diep ben ik verkocht aan zowel het verhaal als de schrijfstijl. ‘Pechstrook’ wist mij van begin tot eind te boeien en op de koop toe op het eind toch nog te verrassen. Ik dacht te weten waar het verhaal naartoe zou gaan, maar het draaide toch anders uit. Pluspunten voor een roman die mij sowieso al wist te bekoren.

De familie De Dryvere krijgt een aantal zware klappen in het leven. Tijdens een familievakantie verliezen ze op traumatische wijze hun jongste kind, Hans-Peter. Een gebeurtenis die ook bij hun oudste zoon Raphaël zware sporen nalaat. Enkele jaren later kent de familie enkele gelukkigere jaren, onder andere door de komst van hun dochter Helena. Daar loopt het echter heel erg uit de hand met Raphaël.

Deze roman doet mij ook heel erg denken aan de Netflixserie Adolescence, een serie die mij op het einde aan het huilen bracht. De onmacht die een ouderpaar kan overvallen in heftige situaties is schrijnend. Deze roman doet exact hetzelfde. Weergeven hoe elk individu (en ouderpaar) omgaat met extreme situaties.

Kunnen we het tenslotte nog even over het aanvoelen van het boek hebben? Pak het in de boekhandel op en voel de omslag vooral even zelf. Wandel vervolgens naar de kassa en reken het af. De literaire romanlezer zal hier geen spijt van krijgen.

“Dat heb ik met de jaren wel geleerd, dat alles een schaduw heeft, altijd en overal. Ook vreugde.”

“Waanzin is een uitslaande brand van de ziel.”