Lekker weglezende romantasy met standaard plot

Als ik één boek het afgelopen jaar veel voorbij zag komen tijdens het scrollen op sociale media, Goodreads en Amazon, dan is het wel A Court this Cruel and Lovely van Stacia Stark. Deze titel maakte mij direct nieuwsgierig, maar lijk ook erg op die van A Court of Thorns and Roses en laat dat nou net een van mijn favoriete series zijn. En ja, ik las deze serie al lang en breed in 2017, voordat Booktok echt een ding werd en deze serie enorm werd gehypt. In ieder geval bleef het boek van Stacia Stark mij maar naar zich toe trekken, dus het werd tijd om eens te kijken waar het over gaat en of het iets voor mij zou zijn. Daarna liet ik het nog een tijdje liggen, tot ik het op een willekeurig moment opende en begon te lezen. Eerlijk gezegd ging ik met heel lage verwachtingen deze leeservaring in, dan kan het alleen maar beter worden toch?

In dit boek volgen we afwisselend Prisca en Lorian. Het grootste deel van de tijd lezen we vanuit Prisca, Lorian is minder aanwezig. Dit terwijl hij een sleutelfiguur blijkt te zijn. Hier komen we pas ver in het verhaal achter. Terugkomend op Prisca, ze is een personage dat vergelijkbaar is met veel andere vrouwelijke hoofdpersonen in boeken binnen het romantasy genre. Ze bezit krachten die ze verborgen moet houden om haarzelf en haar dierbaren veilig te houden. In het koninkrijk waarin ze leeft is het hebben van magische krachten streng verboden tot het vijfentwintigste levensjaar. Vlak na de geboorte wordt de magie afgenomen en na vijfentwintig winters wordt deze teruggegeven. Dit gaat gepaard met een ceremonie en is een belangrijk moment voor de inwoners. Blijk je toch nog magische krachten te bezitten en toon je deze voor je vijfentwintigste levensjaar? Dan kun je rekenen op een enkeltje naar de dood, met een tussenstop in de kerkers van de koning. Het is al te voorspellen, maar Prisca is een zogeheten special snowflake, want ze is anders dan de andere dorpelingen. Het duurt een hele tijd voor de auteur de lezer hierin, maar ook in haar achtergrondverhaal, meeneemt. Ondanks dat ze speciaal is, is ze sterk en weigert ze op te geven in haar strijd om gerechtigheid. Ondanks dat ze bang en onzeker is blijft ze vechten voor wat juist is. Ik denk niet dat ze per se angstig is, maar eerder beschermd waardoor ze weinig van de wereld heeft gezien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het even duurt voor ze uit de schaduw durft te stappen. Er zit veel vrouwelijke woede in dit boek en dat heeft Stark goed neer weten te zetten. Hierdoor vind ik Prisca een sterk personage, behalve dan de special snowflake trope.

Lorian daarentegen is een ander verhaal. Vanaf het begin was al duidelijk dat hij niet is wie hij pretendeert te zijn, maar ik kon er niet helemaal de vinger op leggen hoe dit nou precies zit. Hij bewaarde afstand tot Prisca, maar ook tot de lezer en dat mysterieuze maakt hem intrigerend. Ik wilde meer over hem te weten komen, want hij wil het liefst die dikke stenen muur om zichzelf behouden, maar hij komt er op een gegeven moment achter dat dat niet gaat werken. Hij brengt zodanig veel tijd door met Prisca dat hij domweg geen keuze heeft om zich meer voor haar open te stellen. Zodra hij dit door heeft komt ook zijn zachte kant naar boven. Mijn eerste indruk is namelijk die van een regelrechte bruut. Dit imago houdt hij voor het grootste deel van de tijd ook wel vast en dit leidt tot interessante ontwikkelingen. Ondanks deze houding is de aantrekkingskracht tussen de personages onmiskenbaar aanwezig. Stark heeft dit goed neergezet en zorgt ervoor dat je nieuwsgierig blijft naar de personages. Ik heb namelijk het gevoel dat we hen nog niet goed genoeg hebben leren kennen en dat er nog meer te ontdekken valt. Dit geldt zeker voor de bijfiguren.

Het duurde even voor ik echt in het verhaal zat. Het eerste deel van het boek vond ik erg traag en ik vroeg me af of dit nog zou veranderen. Het is een goede introductie tot de plot en de personages, maar het werd op een gegeven moment wel tijd om verder te gaan. Gelukkig gebeurt dit ook. De tweede helft van het verhaal zit boordevol actie. Prisca en Lorian moeten nog tactischer en geheimzinniger te werk gaan dan eerst. Hun acties hebben consequenties, hun leven en dat van anderen hangt ervan af. Op dit punt in het boek worden veel ontdekkingen en onthullingen gedaan en dit heeft veel effect op de personages en de plot. Deze plot zorgt ervoor dat de personages zich gedurende de tweede helft van het boek enorm ontwikkelen. Dit alles in een donkere en sombere sfeer waarin spanning de boventoon voert. Ondanks deze sfeer is er wel ruimte voor luchtiger momenten. Dit maakt het boek prettig leesbaar. Ik had dan ook moeite om het weg te leggen zodra ik bij de tweede helft kwam. De auteur maakt gebruik van bekende romantasy thema’s en tropes zoals de special snowflake, trauma, zelfontplooiing en de tirannieke koning die omver geworpen moet worden. Dit maakt het boek niet erg bijzonder, maar het einde maakt mij wel weer nieuwsgierig naar het verdere verloop van het verhaal. De schrijfstijl is verder prima, het steekt er niet met kop en schouders bovenuit. Het zou zo in een ander boek passen.

A Court this Cruel and Lovely van Stacia Stark is een vrij herkenbaar boek in het romantasy genre. Desondanks was het niet verkeerd. Prisca was, ondanks dat ze weer de special snowflake was, een interessant personage om te volgen. Ze is sterk en geeft de strijd voor rechtvaardigheid niet op. Het boek is prima geschreven, niet erg bijzonder. Het verhaal is dat op zich ook niet, maar het einde maakt mij wel nieuwsgierig naar de rest van de serie. Dat komt ooit wel weer, ik heb daar nu niet direct behoefte aan.