Afknapper

Nadat ik recent Check & Mate van Ali Hazelwood met onverwachts plezier las, was ik erg benieuwd naar Bride, het nieuwste boek van deze auteur. Dit is een paranormale romance en dat is iets wat we vooral kennen van het Twilight tijdperk. Ging het in deze klassieker om een romance tussen een mens en een vampier, nu gaat het om een gearrangeerd huwelijk tussen een vampier en een weerwolf. Ik hoopte weer even terug te gaan in de tijd en weer dat gevoel van nostalgie te krijgen tijdens het lezen van dit boek. Veel lezers zijn al enthousiast, zal ik volgen?

Helaas werd die hoop al snel de grond in gestampt, want dit boek wekte vooral irritatie in plaats van nostalgie. Het belangrijkste in een romance zijn de personages en hun chemie en bij de trope van een gearrangeerd huwelijk is dat niet anders. Het zou best helpen als deze personages dan ook goed zijn uitgewerkt, zodat je ze fatsoenlijk leert kennen. Dat is hier niet het geval. Zowel Misery als Lowe (die namen, hallo hé) zijn slecht uitgewerkt en blijven daardoor heel erg op de vlakte. Je leert ze nauwelijks kennen en de chemie is ook ver te zoeken. Misery heeft jarenlang gediend als vampier onderpand waardoor ze bij de mensen heeft geleefd. Dit om het verdrag te beschermen. Welk verdrag? Waarom een onderpand? Ik snapte het niet. Tijdens haar tijd bij de mensen heeft ze een vriendin gemaakt, Serena. Maar die verdwijnt opeens en Misery wil haar vinden. Oké, leuk. Maar waar is je innerlijke monoloog? Waarom blijf je zo op de vlakte? Het lijkt Misery allemaal niets te kunnen schelen, zo komt ze over. Ook het vampier zijn wordt hier geromantiseerd. Het is vergelijkbaar met Edward Cullen, je snapt dan wel wat ik bedoel. En over Lowe komen we ook mondjesmaat dingen te weten, maar deze zijn allemaal niet interessant. Deze personages zijn zeer makkelijk te vergeten.

De schrijfstijl was ook niet echt top. Ik raakte heel erg in de war, want ik kwam er pas op ongeveer de helft van het boek achter dat de eerste zinnen uit ieder hoofdstuk worden verteld vanuit Lowe. Lekker laat, maar het was echt niet duidelijk. Daarna wordt de rest weer verteld vanuit Misery. Ik vind de stukjes van lowe geen toegevoegde waarde hebben. Het verhaal leest verder gewoon stroef, maar dat kan ook komen omdat het ook niets om het lijf heeft.

Er is een romance (Ja echt? Waar dan?) en een mysterie rond de verdwijning van Serena. Dit mysterie is een heel klein beetje interessanter dan de romance, maar het scheelt niet veel. Het gaat allemaal erg makkelijk. Ik werd totaal niet meegezogen in het verhaal en voelde helemaal niets noppes nada van dit mysterie. Het is het allemaal net niet. Vor mij voelde dit boek erg amateuristisch, net fanfictie en ik houd daar niet van. Jammer, want het had echt potentie om goed te zijn.

Bride van Ali Hazelwood is een boek dat we maar snel gaan vergeten. Het is het allemaal net niet. De personages en het verhaal konden mij niet bekoren, het blijft allemaal veel te oppervlakkig. Zonde, want ik had hier echt veel meer van verwacht en er zit ook echt wel potentie in. Het komt alleen niet uit de verf waardoor ik de hype totaal niet snap.