Onbegrijpelijke hype

De afgelopen jaren neemt romance als genre een enorme vlucht. Een van de sub genres binnen dit gigantisch populaire genre is dark romance. Ik ben zelf niet zo’n fan van dit soort boeken, maar toch blijf ik wel nieuwsgierig. Eén van deze boeken die het afgelopen jaar erg populair was, is Butcher & Blackbird van Brynne Weaver. Dit is het eerste deel in de “Dodelijke passie” trilogie. Ik was erg benieuwd naar dit boek, want de insteek is best origineel. Seriemoordenaars die met elkaar de competitie aangaan en dan de liefde bij elkaar vinden. Ik heb zo’n boek nog nooit eerder gelezen. Nu kwam het op mijn pad omdat dit het boek voor een leesclub werd. Was dit het ook echt waard?

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Sloane en Rowan. Op deze manier leer je de personages redelijk kennen, want de uitwerking is ondermaats. Dit valt vooral op bij Sloane. Rowan heeft iets meer van een achtergrondverhaal, maar bij Sloane mist dit. Hierdoor is het moeilijk enige emotie voor deze personages te voelen. Ja, ze moorden er lustig op los, maar het blijft allemaal wat vaag waarom. Het zijn personages die ook gewoon een baan hebben en zo nu en dan reizen en iemand doden. Waarom deze twee met elkaar omgaan blijft mij na het lezen nog steeds een raadsel en dit komt dus door de slecht uitgewerkte personages. Hun interacties zijn tenenkrommend kinderachtig en dit was voor mij een gigantische afknapper. De chemie ontbreekt volledig en hierdoor is de romantiek moeilijk te begrijpen. Nadat ik het boek uit ha,d had ik eigenlijk nog geen idee wie Rowan en Sloane nou zijn en dat is niet handig voor een boek binnen het romance genre waar de personages toch de bouwstenen van het verhaal zijn.

Helaas is de plot niet veel beter. Sterker nog, er lijkt weinig plot in dit boek te zitten. De auteur maakt enorme tijdsprongen in het verhaal en deze zijn moeilijk te duiden tijdens het lezen. Daarnaast gebeurt er niet veel. De moorden in dit verhaal zouden je op het puntje van je stoel moeten doen laten zitten, maar zijn eigenlijk erg saai. Doordat de personages niet goed zijn uitgewerkt is de plot dit automatisch ook niet. Ik begrijp dan ook niet waar de hype vandaan komt, want het boek is ook nog eens slecht geschreven. De recensies lopen erg uiteen, maar het is wel te zien dat jongeren meer van dit boek lijken te genieten omdat er seks in zit. Een vrij oppervlakkige beoordeling als je het mij vraagt. De vaak wat oudere en meer ervaren lezers trekken dit boek slecht en dat begrijp ik volkomen. De seks in dit verhaal is al even tenenkrommend als de dialogen en interacties. Het enige positieve aan dit boek is het luisterboek. Voorlezers Joe Arden en Lucy Rivers doen hun uiterste best om van dit gewoon slechte verhaal een mooie luisterervaring te maken. Ze brengen het verhaal tot leven door de interactie met elkaar. Het is niet ‘zomaar even een verhaaltje voorlezen’, maar echt een soort van hoorspel en dat maakte deze leeservaring nog dragelijk.

Ik had het al een beetje verwacht, maar stiekem hoopte ik op een andere uitkomst voor Butcher & Blackbird van Brynne Weaver. Dit boek maakte mij oprecht nieuwsgierig en het is eens iets anders dan dat ik normaliter zou oppakken. Helaas rammelt dit boek aan alle kanten, het is nergens goed uitgewerkt. De personages zijn oppervlakkig, de dialogen tenenkrommend kinderachtig. Doordat een romance gebaseerd is op de personages en hun ontwikkeling, die hier ontbreekt, is de plot automatisch ook slecht. Tel daar nog eens een slechte schrijfstijl bij op en het plaatje is compleet. Het enige positieve aspect aan deze leeservaring is het Engelse luisterboek, dat brengt het verhaal echt tot leven. Het is meer een hoorspel dan een luisterboek en dat maakte deze ervaring nog enigszins dragelijk. Desondanks duurde het wel enorm lang voor ik door het boek heen was. Het moge duidelijk zijn, de rest van de serie laat ik links liggen.