Mooie karakterontwikkeling tegen waargebeurde historische feiten

Ieder jaar is het weer zo ver, de leesdip. Hier heb ik voornamelijk in de herfst en winter last van. Vorig jaar hield deze dip aleen wel heel lang aan. Gelukkig waren er ook boeken die ik toen nog wel met plezier las. Edwards keuze, het eerste deel in de “Ridgewood Hall” serie van Marijke Vos was zo’n boek. Ik nam me voor het vervolg, Daniels belofte, snel te lezen. We zijn nu bijna een jaar verder en ik pakte het dan eindelijk op. Ervoer ik weer net zoveel leesplezier als toen?

Dit boek had alles in zich om hoge verwachtingen te scheppen. Ik had geen leesdip, het vorige boek las erg prettig en historische fictie met twee tijdlijnen doet het bij mij nou eenmaal altijd goed. Ik was daarrom erg benieuwd naar het tweede boek in deze serie, want nu zouden we de jongste Bellamy telg volgen. Wel verwachtte ik dat het verhaal in het verleden mij meer zou weten te boeien dan het verhaal in het heden. Dit bleek ook nu weer te kloppen.

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Daniel in het Engeland van 1905 en Rose in het hedendaagse Engeland. Daniel doceert literatuurwetenschappen aan de universiteit van Cambridge, een van de elitaire universiteiten van het land. Hij is populair en ook vrouwelijke studenten willen zijn colleges volgen. Dit is ongehoord en hier heeft Daniel het duideljjk moeilijk mee. Hij is een van de jongste professoren en hij moet continu opboksen tegen de vastgeroeste ideeën van zijn vaak veel oudere collega’s. Vrouwen horen niet op de universiteit en daarmee klaar. Daniel moet hierin meegaan, anders kan hem dat zijn baan kosten. Hij zit in tweestrijd, zijn idealen of zijn carrière. Het valt mij op dat Daniel net als zijn oudere broer Edward uit het eerste boek in deze serie graag aanschopt tegen de standvastigheid van de oudere generatie. Hij wil mee met de verandrende wereld en dat komt goed tot uiting. Hij durft zijn eigen pad te kiezen en dat siert hem. Aan de andere kant is daar Rose, een alleenstaande moeder van twee jonge kinderen die nauwelijks de eindjes aan elkaar kan knopen. Tot overmaat van ramp moet ze ook op zoek naar een nieuwe baan. Rose is iemand die zichzelf volledig wegcijfert voor haar kinderen. Ze is onzeker en gestresst, maar dat komt door de situatie. Ze kon mij alleen niet echt boeien, ook al leert ze gedurende het verhaal stapje voor stapje weer meer te leven. Haar overbezorgdheid naar haar kinderen werkte verstikkend, het irriteerde me. Ik vond Daniel de meest interessante van deze twee hoofdpersonages.

Het boek is vlot geschreven. De hoofdstukken zijn vrij kort en de tijdlijnen zijn goed verdeeld. Het verhaal bestaat uit meerdere delen en ieder deel wordt vanuit het heden of verleden verteld. Ieder deel in het verhaal beslaat een paar hoofdstukken waardoor je niet bij ieder hoofdstuk van tijdlijn wisselt. Ik vind dit prettig, want zo zit je langer in het verhaal en blijf je geboeid. Dit zorgt ervoor dat deze roman fijn leest en dat je het snel uit hebt.

De verhaallijnen van Daniel en Rose worden dus continu afgewisseld. Die van Rose vind ik wat voorspelbaar en net iets te feelgood achtig, terwijl die van Daniel mij volledig meeneemt. Bij beiden is er romantiek in het spel, maar Daniel krijgt met zoveel meer te maken dan met alleen de liefde. Het kost hem ook meer moeite aan de romantische gevoelens toe te geven, bij Rose Gaat het allemaal erg snel. Daarnaast spelen de Sufragettes een belangrijke rol in het verhaal van Daniel, want zij willen gelijke rechten voor vrouwen op de universiteit. Dit is waargebeurd en is mooi in het verhaal verweven. De generatiekloof tussen de generatie van 1905 en de oudere generatie is goed uitgewerkt en duidelijk zichtbaar. Ik wilde daarom altijd weer zo snel mogelijk terug naar de tijdlijn in het verleden, deze bevat voor mij meer diepgang dan die in het heden. Het verhaal van Rose voelt wat oppervlakkig aan. Ook Flora zien we terug, maar haar verhaal ontwikkelt zich niet echt. Vos heeft de focus duidelijk op Rose gelegd.

Daniels belofte van Marijke Vos is weer net zo’n fijn boek als Edwards keuze. Wederom weet de tijdlijn in het verleden mij meer te boeien dan die in het heden en dat is ook precies wat ik van tevoren had verwacht. De personages zijn goed uitgewerkt en er zijn waargebeurde historische feiten in het verhaal verweven. De laatste hoofdstukken in beide tijdlijnen maken mij nieuwsgierig naar James’ geheim, het derde en laatste deel in deze historische serie van eigen bodem.