Lezersrecensie
Opmars naar een climax?
In 2021 las ik dan eindelijk De test, het eerste boek in de gelijknamige trilogie van joelle Charbonneau. Zo ongeveer iedereen had deze dystopische young adult serie allang gelezen, maar bij verschijning van dit boek kende ik het hele YA genre nog niet. Ik loop dus wat achter. Nadat ik het boek uit had, twijfelde ik of ik nog verder wilde lezen. Uiteindelijk duurde het drie jaar voor ik De studie, het tweede deel in deze trilogie oppakte. Ik merk dat ik oudere YA vaak beter vind dan de nieuwere releases, geldt dat ook voor dit boek?
Doordat ik het einde van De test dus niet overtuigend genoeg vond, had ik weinig verwachtingen van De studie. Mijn grootste irritaties waren dat hoofdpersoon Cia mij weinig deed en dat het boek teveel op De hongerspelen lijkt. Ik was bang dat de vervolgdelen deze trend een beetje zouden doorzetten en dat het mij opnieuw niet wist te overtuigen. Dit klopt in zekere zin, maar het boek wist meer los te komen van die grote, onvervalste young adult klassieker. Ik verwachtte er niet al te veel van, ik was vooral ook benieuwd of het de tand des tijds heeft weten te doorstaan.
Qua personages is er weinig veranderd in vergelijking met het vorige deel. Cia heeft de test doorstaan en studeert nu aan de universiteit. Het boek begint met het grote, allesbepalende tentamen waarna de studenten worden geplaatst in de studierichting die volgens de machthebbers het beste bij hen past. Cia heeft een passie voor werktuigbouwkunde, ze wil het liefst in die richting geplaatst worden. Dit wordt meermaals herhaald. Maar doordat dit boek best voorspelbaar is en er al dingen zijn gebeurd in het vorige boek, kun je al raden wat het verloop van Cia’s carrière zal zijn. Ze is vastbesloten om het beste van haar tijd op de universiteit te maken, ook al begint ze zich dingen af te vragen. Haar vindingrijkheid is ook in dit verhaal duidelijk aanwezig en zal haar nog ver brengen, evenals haar vastberadenheid. Toch is Cia nog maar een tiener en naast deze twee eigenschappen is ze vrij onzeker. Dit is sterk, want anders zou het een emotieloos personage zijn en dat kan eigenlijk niet met wat ze wil bereiken. Ze wil het liefst verandering aanbrengen in het testbeleid en daar zijn alle eerdergenoemde eigenschappen voor nodig. Dit heeft de auteur goed uitgewerkt, al blijft Cia nog steeds oppervlakkig en laat ze weinig groei zien ten opzichte van het vorige boek. Dit geldt ook voor nieuwe personages en oude bekenden, ze worden nergens echt uitgediept. Ook wordt er vrij basaal teruggeblikt op personages die geen rol meer spelen. Het boek is plotgestuurd en daardoor geeft deze oppervlakkige uitwerking op zich niet.
De schrijfstijl in dit boek is prima. Het leest vlot door, ondanks de wat langere hoofdstukken. Ik ben dit niet meer gewend, want vaak zijn hoofdstukken tegenwoordig toch iets korter. Het past wel bij de boeken van die tijd, want ik herken dit van gelijksoortige boeken. Charbonneau heeft de vaak gespannen sfeer van dit verhaal goed neer weten te zetten. De studenten moeten onder gigantische druk presteren en worden continu in de gaten gehouden. Ze moeten zowel goede studieresultaten behalen als binnen de uitgestippelde lijntjes blijven lopen. Wie dat niet doet, kan rekenen op maatregelen. Het sluiten van vriendschappen wordt hierdoor lastig, want wie kun je nou echt vertrouwen? Iedereen doet er alles aan om zijn of haar medestudenten kansen te ontnemen en ze uit te schakelen. Het boek blijft de gehele tijd vrij duister, er is weinig ruimte voor wat luchtigheid.
Het verhaal pakt de draad kort na de laatste gebeurtenissen in De test weer op. Op deze manier kon ik wer snel terugkeren in Cia’s verhaal zonder compleet de weg kwijt te zijn, ook nog na ruim drie jaar. De auteur geeft extra informatie over eerdere gebeurtenissen waar nodig, dit helpt wel degelijk om het verhaal goed te kunnen blijven volgen. Toch blijft dit boek niet uniek. Het heeft de tand des tijds doorstaan, maar mijn leeservaring is gegroeid. Als je nog niet veel YA boeken hebt gelezen zal deze serie je verrassen. Ondanks dat ik niet volleedig geïntrigeerd was, wilde ik door blijvenlezen om meer te weten te komen over de onderhuidse spanningen en een mogelijke opstand. De proeven waaraan de studenten in dit boek worden onderworpen zijn interessant, maar voorspelbaar omdat er nog een boek volgt. Toch hielden deze de spanning erin en geven ze een goed beeld van deze dystopische wereld. De laatste hoofdstukken en de daarbij behorende cliffhanger hebben mij wel nieuwsgierig gemaakt naar Het examen, het laatste boek in deze trilogie.
Al met al ben ik blij dat ik De studie van Joelle Charbonneau toch nog een kans heb gegeven. Ja, het verhaal is vrij voorspelbaar en ja, het geeft ook nog steeds een The Hunger Games vibe, maar toch heeft het iets intrigerends. Niet de hele tijd, waardoor ik het ook wel weer makkelijk aan de kant kon leggen. Uiteindelijk wilde ik toch weten hoe het verhaal verloopt en bleef ik doorlezen. Ik moest wel weer wennen aan het feit dat het een plotgestuurd boek is, die lees ik de laatste tijd weinig. Vooral de laatste hoofdstukken en de daarbij behorende cliffhanger maken mij nieuwsgierig naar het einde van deze trilogie.
Doordat ik het einde van De test dus niet overtuigend genoeg vond, had ik weinig verwachtingen van De studie. Mijn grootste irritaties waren dat hoofdpersoon Cia mij weinig deed en dat het boek teveel op De hongerspelen lijkt. Ik was bang dat de vervolgdelen deze trend een beetje zouden doorzetten en dat het mij opnieuw niet wist te overtuigen. Dit klopt in zekere zin, maar het boek wist meer los te komen van die grote, onvervalste young adult klassieker. Ik verwachtte er niet al te veel van, ik was vooral ook benieuwd of het de tand des tijds heeft weten te doorstaan.
Qua personages is er weinig veranderd in vergelijking met het vorige deel. Cia heeft de test doorstaan en studeert nu aan de universiteit. Het boek begint met het grote, allesbepalende tentamen waarna de studenten worden geplaatst in de studierichting die volgens de machthebbers het beste bij hen past. Cia heeft een passie voor werktuigbouwkunde, ze wil het liefst in die richting geplaatst worden. Dit wordt meermaals herhaald. Maar doordat dit boek best voorspelbaar is en er al dingen zijn gebeurd in het vorige boek, kun je al raden wat het verloop van Cia’s carrière zal zijn. Ze is vastbesloten om het beste van haar tijd op de universiteit te maken, ook al begint ze zich dingen af te vragen. Haar vindingrijkheid is ook in dit verhaal duidelijk aanwezig en zal haar nog ver brengen, evenals haar vastberadenheid. Toch is Cia nog maar een tiener en naast deze twee eigenschappen is ze vrij onzeker. Dit is sterk, want anders zou het een emotieloos personage zijn en dat kan eigenlijk niet met wat ze wil bereiken. Ze wil het liefst verandering aanbrengen in het testbeleid en daar zijn alle eerdergenoemde eigenschappen voor nodig. Dit heeft de auteur goed uitgewerkt, al blijft Cia nog steeds oppervlakkig en laat ze weinig groei zien ten opzichte van het vorige boek. Dit geldt ook voor nieuwe personages en oude bekenden, ze worden nergens echt uitgediept. Ook wordt er vrij basaal teruggeblikt op personages die geen rol meer spelen. Het boek is plotgestuurd en daardoor geeft deze oppervlakkige uitwerking op zich niet.
De schrijfstijl in dit boek is prima. Het leest vlot door, ondanks de wat langere hoofdstukken. Ik ben dit niet meer gewend, want vaak zijn hoofdstukken tegenwoordig toch iets korter. Het past wel bij de boeken van die tijd, want ik herken dit van gelijksoortige boeken. Charbonneau heeft de vaak gespannen sfeer van dit verhaal goed neer weten te zetten. De studenten moeten onder gigantische druk presteren en worden continu in de gaten gehouden. Ze moeten zowel goede studieresultaten behalen als binnen de uitgestippelde lijntjes blijven lopen. Wie dat niet doet, kan rekenen op maatregelen. Het sluiten van vriendschappen wordt hierdoor lastig, want wie kun je nou echt vertrouwen? Iedereen doet er alles aan om zijn of haar medestudenten kansen te ontnemen en ze uit te schakelen. Het boek blijft de gehele tijd vrij duister, er is weinig ruimte voor wat luchtigheid.
Het verhaal pakt de draad kort na de laatste gebeurtenissen in De test weer op. Op deze manier kon ik wer snel terugkeren in Cia’s verhaal zonder compleet de weg kwijt te zijn, ook nog na ruim drie jaar. De auteur geeft extra informatie over eerdere gebeurtenissen waar nodig, dit helpt wel degelijk om het verhaal goed te kunnen blijven volgen. Toch blijft dit boek niet uniek. Het heeft de tand des tijds doorstaan, maar mijn leeservaring is gegroeid. Als je nog niet veel YA boeken hebt gelezen zal deze serie je verrassen. Ondanks dat ik niet volleedig geïntrigeerd was, wilde ik door blijvenlezen om meer te weten te komen over de onderhuidse spanningen en een mogelijke opstand. De proeven waaraan de studenten in dit boek worden onderworpen zijn interessant, maar voorspelbaar omdat er nog een boek volgt. Toch hielden deze de spanning erin en geven ze een goed beeld van deze dystopische wereld. De laatste hoofdstukken en de daarbij behorende cliffhanger hebben mij wel nieuwsgierig gemaakt naar Het examen, het laatste boek in deze trilogie.
Al met al ben ik blij dat ik De studie van Joelle Charbonneau toch nog een kans heb gegeven. Ja, het verhaal is vrij voorspelbaar en ja, het geeft ook nog steeds een The Hunger Games vibe, maar toch heeft het iets intrigerends. Niet de hele tijd, waardoor ik het ook wel weer makkelijk aan de kant kon leggen. Uiteindelijk wilde ik toch weten hoe het verhaal verloopt en bleef ik doorlezen. Ik moest wel weer wennen aan het feit dat het een plotgestuurd boek is, die lees ik de laatste tijd weinig. Vooral de laatste hoofdstukken en de daarbij behorende cliffhanger maken mij nieuwsgierig naar het einde van deze trilogie.
1
Reageer op deze recensie
