Verrassende romance met goed uitgewerkte personages

Ik heb een haat-liefdeverhouding met de boeken van Ali Hazelwood. Veel lezers zijn louter lyrisch over haar werk, ik ben wat terughoudender. De liefdeshypothese en Bride waren niet mijn boeken, Check & Mate vond ik oprecht leuk. Ik twijfelde dan ook heel erg over het nieuwste boek van deze auteur, Deep End. Welke kant zou het balletje op rollen? Het is immers een heel ander boek dan ik gewend ben qua spice, voornamelijk wat heftiger. Toch besloot ik het een kans te geven, maar wel zonder al te veel ervan te verwachten. Werd ik aangenaam verrast of bleef ik ontgoocheld achter?

Doordat het verhaal volledig wordt verteld vanuit Scarlett leer je haar zo goed en zo kwaad als het gaat kennen. Scarlett leeft voor het schoonspringen, tot een blessure roet in het eten gooit. Deze blessure heeft meer impact op haar mentale gezondheid dan ze wil toegeven. Toegeven is sowieso iets wat Scarlett moeilijk vindt, ze heeft een air over zich waardoor ze iedereen op afstand houdt. Ze beseft zich alleen niet dat ze door deze dikke muur veel misloopt in haar leven. Dit verandert als ze Lukas Blomqvist ontmoet. In eerste instantie moet Scarlett niets van hem hebben, ook al heeft hij veel discipline en neemt hij topsport net zo serieus. Op het eerste gezicht zijn dit personages die totaal niet bij elkaar passen. Lukas heeft eveneens een muur om zich heen, maar hij is meer outgoing dan Scarlett waardoor hij een stuk populairder is bij zijn medestudenten. Hij barst van de vrienden, terwijl Scarlett die eigenlijk niet heeft. De twee hebben twee gezamenlijke voorliefdes, de sport en gepassioneerde seks. Keiharde seks.

In eerste instantie lijkt het boek dan ook vooral hierom te draaien, maar langzaam pelt Hazelwood laagje voor laagje van de personages af waardoor je steeds meer van hen te weten komt. Dit maakt dit verhaal karakter gestuurd, iets dat goed past. De plot is op zichzelf vrij mager, maar doordat het als kapstok voor de ontwikkeling van de personages dient is het ruim voldoende. De personages krijgen hiermee namelijk de gelegenheid zich te ontwikkelen. Dit geldt voor zowel Scarlett als Lukas, beiden ontwikkelen zich op hun eigen manier. Doordat je Scarlett de gehele tijd volgt, is deze ontwikkeling bij haar het meest zichtbaar. Mentale gezondheid is een thema dat ruimschoots aan bod komt en dit past ook bij de personages en waar ze zich momenteel in het leven bevinden.

En dan is er nog de eerdergenoemde spice. Deze is voor mijn doen vrij heftig, Hazelwood verwerkt namelijk BDSM in deze roman. Dit is harde en dominante seks. In dit boek is het echter niet plat, het draagt bij aan het verhaal en de relatie die Scarlett en Lukas opbouwen. In eerste instantie zoeken ze elkaar alleen maar op voor een flinke vrijpartij, maar het valt niet te ontkennen dat er toch iets van chemie tussen deze personages is. Naarmate het verhaal vordert komt dit pas tot uiting en dat is waarschijnlijk precies de bedoeling van de auteur. Dit maakt het boek soms wel voorspelbaar. Toch is de weg ernaartoe een interessante. Het is dan ook dit element in het verhaal dat mij het meest heeft weten te intrigeren.

Waar ik eerder vaak moeite had met de schrijfstijl van deze auteur had ik dat deze keer niet. Tenminste, toen ik van het Engels overstapte op het Nederlands. De hoofdstukken zijn van gemiddelde lengte, maar toch leest het boek lekker weg. Ja, ondanks de spice. En de cameo van Olive en Adam uit De liefdeshypothese was ook een leuke verrassing.

Ondanks dat ik niet met al te hoge verwachtingen aan Deep End van Ali Hazelwood begon, ben ik toch positief verrast. De schrijfstijl is fijn, de personages zijn goed uitgewerkt en de karakterontwikkeling is goed neergezet. De plot is wat simpel, maar ondersteunt de personages op hun weg. De spice is wel wat heftiger dan ik gewend ben, maar dat mag in dit geval de pret niet drukken. Het voegt daadwerkelijk iets toe aan het verhaal. Dit geeft mij toch iets meer hoop voor andere boeken van deze auteur, maar het is bij mij echt hit or miss.