Lezersrecensie
Beetje over de top verhaal dat lekker wegleest
In 2021 wekte Tokio voor altijd van Emiko Jean direct na verschijning mijn nieuwsgierigheid. Ik las het boek en vond het vermakelijk. Het einde maakte nieuwsgierig naar het vervolg Dromen in Tokio, dat in de zomer van 2022 verscheen. Ondanks deze nieuwsgierigheid duurde het jaren voor ik het boek dan ook echt oppakte, namelijk tot februari 2025. Wist het boek mij alsnog te interesseren? Let op: deze recensies bevat spoilers voor het eerste deel in dit tweeluik.
Doordat het zo lang heeft geduurd voor ik dit boek ook daadwerkelijk oppakte, had ik niet meer zulke hoge verwachtingen. Eerlijk is eerlijk, ik vond het vorige deel vermakelijk maar ook niet meer dan dat. Het behandelt interessante thema’s, maar het verhaal stak er niet met kop en schouders bovenuit. Ik ging daarom met dezelfde verwachtingen deze leeservaring aan, want mijn leessmaak is ook nog eens veranderd. Dit slotdeel van dit tweeluik voldeed precies aan de verwachtingen en was daardoor weinig verrassend.
Het verhaal pakt de draad direct op na het einde van het vorige deel. Izumi en haar moeder vertrekken halsoverkop naar Japan om aan het keizerlijk hof te gaan wonen. Zonder even de tijd te krijgen om te acclimatiseren worden ze in het keizerlijke leven geworpen. Het is duidelijk dat haar ouders nog zielsveel van elkaar houden en Izumi is vastbesloten hen te laten trouwen en hun geluk te laten vinden. Ook al betekent dit dat zij zichzelf in de rol van perfecte prinses moet storten. Het huwelijk van haar ouders staat namelijk op losse schroeven omdat tegenstanders Izumi en haar moeder geen geschikte partij vinden voor Japan. Tijd voor Izumi om zich te schikken naar haar rol. Zal dit haar lukken?
Net als in het vorige deel wordt dit verhaal volledig verteld vanuit Izumi. De hoofdstukken worden afgewisseld met korte krantenknipsels waardoor de struggles van izumi en haar moeder nog beter zichtbaar worden. Beiden liggen onder een vergrootglas, want ze worden niet geschikt geacht als leden van het keizerlijk hof. Izumi heeft namelijk nogal een reputatie. Om het huwelijk van haar ouders veilig te stellen schikt Izumi zich naar de wensen van het paleis. Dit betekent keihard studeren, geen blunders meer maken en een band opbouwen met haar nichtjes die haar niet lijken te mogen. Het is duidelijk dat dit eigenlijk niet bij izumi past, ze is gewend haar eigen beslissingen te kunnen nemen en heeft duidelijk moeite met de snelheid waarmee alles verandert. In tegenstelling tot haar nichtjes Akiko en Nuriko is ze zelfstandig en ze ergert zich duidelijk aan het feit dat zij dat een stuk minder zijn. Gedurende het verhaal maken deze nichtjes een voorspelbare maar toch interessante ontwikkeling door. Naast deze ontwikkeling is er nog de romantiek, deze is ook erg voorspelbaar en typisch voor ene young adult verhaal. Ik voelde hier eigenlijk weinig bij.
De schrijfstijl van dit boek is blot. Het leest makkelijk weg door de korte hoofdstukken. Dit maakt het erg toegankelijk voor met name de wat jongere lezer en ik denk ook dat dit tweeluik daar precies voor bedoelt is. De verhaallijn straalt dit ook uit. Er is een hoop tienerdrama en romantiek, maar het gaat nergens echt de diepte in. Hierdoor past dit boek goed binnen het YA genre. Jean haalt wel belangrijke thema’s aan, zoals het vinden van je eigen identiteit en je nergens echt thuis kunnen voelen. Izumi en haar moeder zitten gevangen tussen twee culturen, ze zijn te Japans voor Amerika, maar te Amerikaans voor het Japanse hof. Ze weten hierdoor niet goed waar ze nou echt thuis horen, ze voelen zich in beide landen een vreemde. Dit is direct het sterkste punt van dit verhaal dat verder niet veel om het lijf heeft. Het is fijn leesvoer voor tussendoor, maar weet niet echt te intrigeren of bij te blijven. Het verhaal is mooi afgerond, waardoor je als lezer niet met vragen achterblijft.
Dromen in Tokio van Emiko Jean is een prima boek voor tussendoor. Het is wel een typische young adult, maar toch leest het lekker weg. De personages zijn goed uitgewerkt en er zitten interessante thema’s in het verhaal verweven. Door de toegankelijke schrijfstijl en korte hoofdstukken leest het vlot. Desondanks is het niet erg memorabel, dit is een tweeluik dat je snel weer zult vergeten. Houdt je van boeken met een koninklijk tintje die een beetje over de top zijn? Dan is dit tweeluik wel degelijk een aanrader voor jou.
Doordat het zo lang heeft geduurd voor ik dit boek ook daadwerkelijk oppakte, had ik niet meer zulke hoge verwachtingen. Eerlijk is eerlijk, ik vond het vorige deel vermakelijk maar ook niet meer dan dat. Het behandelt interessante thema’s, maar het verhaal stak er niet met kop en schouders bovenuit. Ik ging daarom met dezelfde verwachtingen deze leeservaring aan, want mijn leessmaak is ook nog eens veranderd. Dit slotdeel van dit tweeluik voldeed precies aan de verwachtingen en was daardoor weinig verrassend.
Het verhaal pakt de draad direct op na het einde van het vorige deel. Izumi en haar moeder vertrekken halsoverkop naar Japan om aan het keizerlijk hof te gaan wonen. Zonder even de tijd te krijgen om te acclimatiseren worden ze in het keizerlijke leven geworpen. Het is duidelijk dat haar ouders nog zielsveel van elkaar houden en Izumi is vastbesloten hen te laten trouwen en hun geluk te laten vinden. Ook al betekent dit dat zij zichzelf in de rol van perfecte prinses moet storten. Het huwelijk van haar ouders staat namelijk op losse schroeven omdat tegenstanders Izumi en haar moeder geen geschikte partij vinden voor Japan. Tijd voor Izumi om zich te schikken naar haar rol. Zal dit haar lukken?
Net als in het vorige deel wordt dit verhaal volledig verteld vanuit Izumi. De hoofdstukken worden afgewisseld met korte krantenknipsels waardoor de struggles van izumi en haar moeder nog beter zichtbaar worden. Beiden liggen onder een vergrootglas, want ze worden niet geschikt geacht als leden van het keizerlijk hof. Izumi heeft namelijk nogal een reputatie. Om het huwelijk van haar ouders veilig te stellen schikt Izumi zich naar de wensen van het paleis. Dit betekent keihard studeren, geen blunders meer maken en een band opbouwen met haar nichtjes die haar niet lijken te mogen. Het is duidelijk dat dit eigenlijk niet bij izumi past, ze is gewend haar eigen beslissingen te kunnen nemen en heeft duidelijk moeite met de snelheid waarmee alles verandert. In tegenstelling tot haar nichtjes Akiko en Nuriko is ze zelfstandig en ze ergert zich duidelijk aan het feit dat zij dat een stuk minder zijn. Gedurende het verhaal maken deze nichtjes een voorspelbare maar toch interessante ontwikkeling door. Naast deze ontwikkeling is er nog de romantiek, deze is ook erg voorspelbaar en typisch voor ene young adult verhaal. Ik voelde hier eigenlijk weinig bij.
De schrijfstijl van dit boek is blot. Het leest makkelijk weg door de korte hoofdstukken. Dit maakt het erg toegankelijk voor met name de wat jongere lezer en ik denk ook dat dit tweeluik daar precies voor bedoelt is. De verhaallijn straalt dit ook uit. Er is een hoop tienerdrama en romantiek, maar het gaat nergens echt de diepte in. Hierdoor past dit boek goed binnen het YA genre. Jean haalt wel belangrijke thema’s aan, zoals het vinden van je eigen identiteit en je nergens echt thuis kunnen voelen. Izumi en haar moeder zitten gevangen tussen twee culturen, ze zijn te Japans voor Amerika, maar te Amerikaans voor het Japanse hof. Ze weten hierdoor niet goed waar ze nou echt thuis horen, ze voelen zich in beide landen een vreemde. Dit is direct het sterkste punt van dit verhaal dat verder niet veel om het lijf heeft. Het is fijn leesvoer voor tussendoor, maar weet niet echt te intrigeren of bij te blijven. Het verhaal is mooi afgerond, waardoor je als lezer niet met vragen achterblijft.
Dromen in Tokio van Emiko Jean is een prima boek voor tussendoor. Het is wel een typische young adult, maar toch leest het lekker weg. De personages zijn goed uitgewerkt en er zitten interessante thema’s in het verhaal verweven. Door de toegankelijke schrijfstijl en korte hoofdstukken leest het vlot. Desondanks is het niet erg memorabel, dit is een tweeluik dat je snel weer zult vergeten. Houdt je van boeken met een koninklijk tintje die een beetje over de top zijn? Dan is dit tweeluik wel degelijk een aanrader voor jou.
1
Reageer op deze recensie
