Lezersrecensie
Prima feelgood verhaal
De laatste tijd zie ik het boek Een schot in de roos van Iris Visser vaak voorbij komen op sociale media. Ik heb nog nooit iets van deze auteur gelezen en werd toch wel nieuwsgierig. Vooral ook omdat veel lezers enthousiast zijn. Ik verwachtte een verhaal dat lekker vlot wegleest, maar ik had wel mijn twijfels of het helemaal bij mij zou passen. Daarom besloot ik het boek te luisteren. Las het inderdaad zo lekker weg als ik verwachtte?
Dit boek vertelt het verhaal van Floor, een documentairemaakster die ervan houdt om mooie verhalen te vertellen. Als haar collega Jens haar een lelijke streek levert, levert het haar wel weer een mooi project op. Wel tegen wil en dank, want ze laat eigenlijk iedereen continu over zich heen lopen waardoor ze ook niks tegen Jens durft te zeggen. Voor dit nieuwe project Gaat ze op zoek naar haar verdwenen vader die ze al vijfentwintig jaar niet meer heeft gezien. Het enige dat ze weet is dat hij ergens in Schotland zou moeten wonen en nooit lang op dezelfde plek blijft. Door een voorval is Floor haar rijbewijs kwijt en dat is nou net niet handig als je dwars door het ruige Schotse landschap moet. In Nederland heeft ze geprobeerd contact te leggen met journalist Owen, die Floor haar vader eveneens wil vinden. In eerste instantie heeft hij niet echt zin om haar mee te nemen op roadtrip in zijn camperbusje, maar uiteindelijk gaat hij overstag.
De personages in dit verhaal zijn goed uitgewerkt, maar voor mij niet zo interessant. Floor is Sociaal en misschien net iets te lief voor iedereen. Ze ziet altijd het goede in iedereen en is wat op het betreft ook wel naïef, want ze laat enorm over zich heen lopen en cijfert zichzelf weg. Ze durft niet goed voor zichzelf op te komen lijkt wel en dat is iets waar ik slecht tegen kan. Gelukkig maakt ze gedurende deze reis wel een ontwikkeling door, alleen duurt dat wel heel erg lang. Want ook hier is ze haar naïeve zelf. Owen vond ik wat minder uitgewerkt, want het werd pas laat duidelijk waarom hij nou ook op zoek is naar de persoon die Floor haar vader is. Dit is jammer, want hierdoor vond ik zijn rol in het verhaal wat minder boeiend. Beide zijn prima personages, hetzij makkelijk te vergeten.
De schrijfstijl is wel prima. Het past binnen het feelgood genre, niet te moeilijk en het leest lekker weg. Het verhaal wordt volledig verteld vanuit Floor waardoor je de motieven van Owen wat minder goed meekrijgt. Ik heb het boek geluisterd en dat was oké, want ik merkte dat het verhaal toch niet helemaal bij me past. Het is vrij oppervlakkig en ik merk dat ik gewoon wat meer behoefte heb aan diepgang en dat miste ik hier. Dit past helemaal bij dit boek, maar daardoor had ik er een wat minder goede klik mee. Het verhaal heeft mij niet weten te verrassen, het is vrij algemeen en voorspelbaar. Er gaat vanalles mis, en eerlijk gezegd zag ik het bijna allemaal aankomen. Het einde is dan wel mooi, vooral omdat de ontwikkeling van beide personages goed uit de verf komt in dat deel van het boek. alleen dat voelt toch wel wat abrupt.
Veel mensen zijn erg enthousiast over Een schot in de roos van Iris Visser. Hoewel ik het een leuk boek vond om te luisteren deel ik dit enthousiasme niet. Ik heb me er ermee vermaakt, maar voor mijn smaak blijft het allemaal veel te oppervlakkig en is het allemaal net veel te voorspelbaar. Ik ben gewoon niet de juiste persoon voor dit verhaal. Houd je van boeken waarbij je niet hoeft na te denken? Dan is dit echt iets voor jou.
Dit boek vertelt het verhaal van Floor, een documentairemaakster die ervan houdt om mooie verhalen te vertellen. Als haar collega Jens haar een lelijke streek levert, levert het haar wel weer een mooi project op. Wel tegen wil en dank, want ze laat eigenlijk iedereen continu over zich heen lopen waardoor ze ook niks tegen Jens durft te zeggen. Voor dit nieuwe project Gaat ze op zoek naar haar verdwenen vader die ze al vijfentwintig jaar niet meer heeft gezien. Het enige dat ze weet is dat hij ergens in Schotland zou moeten wonen en nooit lang op dezelfde plek blijft. Door een voorval is Floor haar rijbewijs kwijt en dat is nou net niet handig als je dwars door het ruige Schotse landschap moet. In Nederland heeft ze geprobeerd contact te leggen met journalist Owen, die Floor haar vader eveneens wil vinden. In eerste instantie heeft hij niet echt zin om haar mee te nemen op roadtrip in zijn camperbusje, maar uiteindelijk gaat hij overstag.
De personages in dit verhaal zijn goed uitgewerkt, maar voor mij niet zo interessant. Floor is Sociaal en misschien net iets te lief voor iedereen. Ze ziet altijd het goede in iedereen en is wat op het betreft ook wel naïef, want ze laat enorm over zich heen lopen en cijfert zichzelf weg. Ze durft niet goed voor zichzelf op te komen lijkt wel en dat is iets waar ik slecht tegen kan. Gelukkig maakt ze gedurende deze reis wel een ontwikkeling door, alleen duurt dat wel heel erg lang. Want ook hier is ze haar naïeve zelf. Owen vond ik wat minder uitgewerkt, want het werd pas laat duidelijk waarom hij nou ook op zoek is naar de persoon die Floor haar vader is. Dit is jammer, want hierdoor vond ik zijn rol in het verhaal wat minder boeiend. Beide zijn prima personages, hetzij makkelijk te vergeten.
De schrijfstijl is wel prima. Het past binnen het feelgood genre, niet te moeilijk en het leest lekker weg. Het verhaal wordt volledig verteld vanuit Floor waardoor je de motieven van Owen wat minder goed meekrijgt. Ik heb het boek geluisterd en dat was oké, want ik merkte dat het verhaal toch niet helemaal bij me past. Het is vrij oppervlakkig en ik merk dat ik gewoon wat meer behoefte heb aan diepgang en dat miste ik hier. Dit past helemaal bij dit boek, maar daardoor had ik er een wat minder goede klik mee. Het verhaal heeft mij niet weten te verrassen, het is vrij algemeen en voorspelbaar. Er gaat vanalles mis, en eerlijk gezegd zag ik het bijna allemaal aankomen. Het einde is dan wel mooi, vooral omdat de ontwikkeling van beide personages goed uit de verf komt in dat deel van het boek. alleen dat voelt toch wel wat abrupt.
Veel mensen zijn erg enthousiast over Een schot in de roos van Iris Visser. Hoewel ik het een leuk boek vond om te luisteren deel ik dit enthousiasme niet. Ik heb me er ermee vermaakt, maar voor mijn smaak blijft het allemaal veel te oppervlakkig en is het allemaal net veel te voorspelbaar. Ik ben gewoon niet de juiste persoon voor dit verhaal. Houd je van boeken waarbij je niet hoeft na te denken? Dan is dit echt iets voor jou.
1
Reageer op deze recensie