Finale weet niet genoeg te boeien

Eind vorig jaar verscheen de razend populaire serie van Heather Fawcett over de excentrieke door de feeën geobsedeerde wetenschapper Emily Wilde voor het eerst in het Nederlands met het boek Emily Wildes encyclopedie der Feeën. In april verschijnt het vervolg, Emily Wildes Atlas der Anderlanden. IN het Engels is deze serie recent compleet gemaakt met het slotdeel Emily Wilde’s Compendium of Lost Tales. Waar ik bij het eerste deel nog mijn twijfels had of deze serie wel bij mij paste, was ik bij het vervolg helemaal om. Ik was dan ook erg benieuwd naar dit laatste deel. Ik startte dan ook kort na verschijning met hoge verwachtingen aan het luisterboek dat wordt voorgelezen door Ell Potter en Michael Dodds. Is dit voor mij een waardige afsluiter? Let op: deze recensie bevat spoilers voor de rest van de serie.

Emily is al haar hele leven bezig met het bestuderen van het feeënvolk. Voor verschillende projecten heeft ze zich al in gevaarlijke situaties begeven, maar nu staat ze aan de vooravond van waarschijnlijk haar meest gevaarlijke project ooit. Ze staat op het punt om zich te mengen in het reilen en zijlen binnen een van de feeënrijken, als hun koningin. Samen met haar voormalige academische rivaal, nu haar verloofde, de charismatische Wendell Bambleby wordt ze na aankomst in het koninkrijk direct in het koninklijke leven gestort. Samen proberen ze de troon terug te winnen van een rijk dat lang verloren is geweest en dat voor Emily tegelijkertijd een wetenschappelijke schatkamer en een nachtmerrie is. Ondanks haar obsessie met de verhalen over de feeën, merkt Emily dat ze hier net zo goed past als in de sterfelijke wereld. Want is zij, een eigenaardige wetenschapper uit Cambridge, wel geschikt voor de rol van koningin? Veel tijd om hierover te mijmeren is er niet, want Wendells stiefmoeder heeft voor haar raadselachtige verdwijning het land vervloekt. Lukt het Wendell en Emily om deze dodelijke vloek op tijd te stoppen of zullen ze alles waar ze zo hard voor hebben gevochten direct weer verliezen?

Waar het tweede deel in deze serie de draad enkele maanden na het einde van het eerste deel oppakt, is dat hier niet het geval. Het verhaal pakt de draad direct na het laatste hoofdstuk op. Hierdoor zit je meteen goed in het verhaal en heb je ook niet lang nodig om er weer in te komen. Dit deel is er vooral op gericht om alle resterende vragen te beantwoorden en losse eindjes aan elkaar te knopen. Het is dan ook logisch dat we vooral veel oude bekenden terugzien. Emily en Wendell zijn nog steeds onze hoofdpersonen. In tegenstelling tot eerder heeft Wendell hier geen eigen perspectief, waardoor je het verhaal volledig vanuit Emily leest. Desondanks krijg je wel alles mee omdat Wendell op een gegeven moment brieven voor Emily achterlaat wanneer zij op expeditie is. Deze worden in het luisterboek voorgelezen door een mannelijke voorlezer, waardoor je als luisteraar niet in de war raakt.

Doordat we voornamelijk oude bekenden terugzien, is er weinig over van de ontwikkeling die de personages eerder hebben doorgemaakt. Fawcett beschouwt dit boek vooral als een reünie waarin alle belangrijke personages nog eens de revue passeren. Vooral Emily’s personage lijkt hiervan de dupe te worden, want waar zij zich eerder nog enorm ontwikkelde, doet zij dit nu totaal niet. Ik vind dit jammer, want ik houd daar juist wel van. Het is wel interessant om te zien dat Emily de eerder opgedane sociale vaardigheden nog steeds in praktijk brengt, maar zichzelf vaak ook nog in gevaar. Doordat er weinig ontwikkeling in de personages zit, voelde ik meer een afstand tot hen. Dit geldt ook voor de nieuwe personages die terloops nog worden geïntroduceerd.

Niet alleen de personages zijn minder goed uitgewerkt. De plot is eveneens een stuk zwakker dan eerst. Dit boek leunt vooral meer op het cozy aspect van fantasy. Ondanks dat er veel op het spel staat, weet het verhaal nergens echt spannend of gevaarlijk te worden. Dit is anders dan voorheen. Het weet niet echt te intrigeren, de spanningsboog was niet gespannen en was eerder een slap koord. Hierdoor verslapte mijn aandacht naar het einde steeds meer en was ik er op een gegeven moment wel een beetje klaar mee. Het neemt niet weg dat de schrijfstijl ervoor zorgt dat het boek makkelijk wegluistert. De auteur verpakt dit verhaal nog steeds in een reisdagboek. Helaas zijn de hoofdstukken wel wat aan de lange kant en zitten er weer meer voetnoten in de tekst. in het eerste deel waren deze ook aanwezig, in het tweede boek waren dit er beduidend minder. In het luisterboek zijn deze direct met het verhaal verweven waardoor ze niet echt opvallen.

Emily Wilde’s Compendium of Lost Tales van Heather Fawcett is niet het boek waar ik vooraf op hoopte. Het is een waardige afsluiter van de serie omdat alle vragen worden beantwoord en de losse eindjes aan elkaar worden geknoopt. Ook oude bekenden passeren nogmaals de revue. De ontwikkeling van de personages bleef uit, evenals de spanning in het verhaal. Het weet niet echt te intrigeren, ook al staat er veel op het spel voor deze personages. Op een gegeven moment wilde ik het boek vooral uit hebben omdat ik er wel klaar mee was. Zonde. Houd je van een boek dat ondanks een weinig spannend plot wel lekker weg leest? Dan is deze serie zeker iets voor jou.