Matige uitwerking doet potentie de das om

Bij veel boekenliefhebbers staat september ook wel bekend als de “Lees uit eigen kast” maand. In het kader daarvan pakte ik Geheimen passen niet in een verhuisdoos van Marike Goslinga op, een jeugdboek dat al sinds 2021 op mij stond te wachten. Ik lees nauwelijks jeugd omdat ik merk dat dat niet echt past binnen wat ik zoek in een boek, maar zo vlak voor de Kinderboekenweek is het altijd wel leuk. Was dat nu ook het geval?

Voor het lezen had ik niet zulke hoge verwachtingen. Mijn probleem met jeugdliteratuur is vaak dat de personages onvoldoende zijn uitgewerkt naar mijn smaak. Voor het genre is dit misschien genoeg, maar ik vind hen daardoor vaak oppervlakkig. De achterflap klinkt wel intrigerend, deze trok direct mijn aandacht waardoor ik het boek op wilde pakken. Ik was erg benieuwd naar wat het geheim van hoofdpersoon Vere is en hoe hiermee wordt omgegaan.

Dit verhaal wordt volledig verteld vanuit de dertienjarige Vere. Het boek begint als ze net is verhuisd en besluit een nieuw kapsel te nemen zodat ze een nieuwe start kan maken op haar nieuwe school. Al snel volgt het verhaal de sleur van alledag en de belevenissen van Vere en haar nieuwe beste vriendin Freya. Ondanks hun behoorlijk oppervlakkige uitwerking leer je de personages wel redelijk kennen. Ik lees niet veel jeugdliteratuur, dus ik weet niet zeker of deze mate van uitwerking voor een jeugdboek normaal is. Voor mij persoonlijk is deze veel te mager. Na het lezen had ik nog zo veel vragen. Wat is er toch met Freya aan de hand dat ze zich gedraagt zoals in dit verhaal? Wat is er eerder allemaal voorgevallen in haar leven? Freya vind ik direct een rode vlag, ik vind haar geen goede vriendin voor Vere. Voor niemand niet eigenlijk. Ze is dominant en Vere volgt haar als een mak lammetje. Het is overduidelijk dat ze een aantal dingen echt niet wil doen die Freya bedenkt, maar ze doet het toch. Bang om haar vriendin te verliezen. De andere personages vind ik ook niet echt leuk, geen van hen heeft echt een indruk op me achtergelaten. De jongens zijn allemaal een stuk ouder, misschien iets te oud voor een jeugdboek. De band tussen Vere en haar tweelingbroer Jesse is wel mooi uitgewerkt, deze is heel hecht en dat spat van de pagina’s af.

De schrijfstijl past goed binnen het genre jeugdliteratuur. Deze roman is makkelijk en vlot geschreven, zonder al te moeilijke woorden. Dat moet ook wel, anders is het geen goed toegankelijk boek voor de doelgroep. Dit boek richt zich vooral op jonge tieners die net starten in de brugklas, evenals de hoofdpersonages. Zoals eerder aangegeven zijn een aantal jongens in dit boek al wat ouder. Dat is op zich niet erg, maar ze gedragen zich nog erg jeugdig waardoor het niet matcht met de leeftijd. Ook de communicatie is vrij jong en dat is toch wat ongeloofwaardig als je vijftien of zestien bent. Het is begrijpelijk dat Goslinga hier voor heeft gekozen, maar het is voor mij niet helemaal logisch.

Het boek heeft – naar mijns maak – een vrij dun plot. Voor dit genre is het prima. Alleen, de uitwerking van deze plot is totaal anders dan de flaptekst doet vermoeden. Waar deze mij direct weet te intrigeren, doet het verhaal dat tijdens het lezen niet. Het duurt erg lang tot het geheim van Vere duidelijk wordt, en dan is dat ook nog maar half en abrupt. Het boek hheeft een vrij open einde, want we weten nog steeds erg weinig. Hoe gaan de personages op het geheim reageren en wat gebeurt hierna? Dit is mooi voer voor een epiloog, maar deze zit er niet in. Dit is jammer, want hierdoor blijf je als lezer met vragen zitten. Het boek eindigt hierdoor wat abrupt. Wel behandeld de auteur in een korte tijd veel thema’s, zoals voor jezelf op durven komen, drank- en drugsgebruik, het maken van een nieuwe start en het winnen/verliezen van vertrouwen. Daarnaast zijn tienerverliefdheid en voor het eerst zoenen belangrijke pijlers van deze jeugdroman.

Geheimen passen niet in een verhuisdoos van Marike Goslinga is een jeugdroman die in korte tijd veel thema’s behandelt waar jonge tieners mee te maken krijgen. Deze thema’s zijn vrij goed uitgewerkt, hoewel ze nergens de diepte in gaan. De uitwerking van de personages is minder geslaagd, zij blijven wat op de vlakte. Misschien past dit binnen de jeugdliteratuur, maar dat weet ik niet zeker. Ik vind het jammer dat ik na het lezen nog met enorm veel vragen achterblijf, dit was een mooie gelegenheid voor een epiloog. Deze is er niet, hierdoor eindigt het boek nogal abrupt. Niettemin vind ik dit wel een goed boek voor de doelgroep, alleen behoor ik daar niet meer toe.