Typische feelgood met voorspelbaar en mager plot

Voordat de Duitse Tabea Bach zich fulltime op het schrijven stortte, was ze operadramaturg van beroep. Ze groeide op in Duitsland, maar heeft ook een periode van haar leven in Frankrijk gewoond. Deze ervaring neemt ze mee in haar debuutroman Het bloemeneiland. Dit is het eerste deel in de gelijknamige serie en de vertaling is verzorgd door Bonella van Beusekom.

Sylvia heeft het goed voor elkaar. Ze is een succesvol zakenvrouw en heeft een goed huwelijk met haar man Holger. Als haar tante Lucy, met wie ze jaren geleden het contact is verloren, plotseling overlijdt, erft Sylvia onverwacht een bloemeneiland met kwekerij in Bretagne. Ze heeft al een tijdje een onbehaaglijk gevoel bij haar huidige leven en besluit het Franse eilandje te bezoeken ter afleiding. Als ze arriveert, raakt ze direct onder de indruk. Al snel komt ze erachter dat haar man het achter haar rug om in de verkoop heeft gezet. Langzaamaan ontrafelt Sylvia een web van leugens waar ze al jaren in verstrikt blijkt te zijn. Komt alles toch nog goed of is haar perfecte leventje voorgoed verleden tijd?

Aan het begin van het verhaal maken we kennis met Sylvia en haar man. Bach geeft ons een inkijkje in beider drukke levens en hoe ze deze proberen te combineren met hun huwelijk. Sylvia en Holger hebben weinig tijd voor elkaar en dat is te merken. Beide personages komen behoorlijk afstandelijk over. Sylvia heeft het zo druk dat ze nauwelijks vragen stelt bij de onverwachte erfenis van haar tante Lucy. Ze staat amper stil bij diens overlijden en geeft Holger een vrijbrief om de zakelijke kant van de erfenis af te wikkelen. Het duurt een hele poos voor ze door heeft wat hij van plan is en hoe hij haar erin luist. Dit komt op de lezer naïef over.

Zodra Sylvia door heeft hoe groot de puinhoop van haar huidige leven echt is, draait ze bij. Deze ontwikkeling lijkt vrij abrupt te gaan, maar wie tussen de regels door naar het personage kijkt, ziet al vroeg subtiele hints dat Sylvia in haar werk vlucht om vooral niet bij zichzelf stil te hoeven staan. Deze ontwikkeling is mooi om te zien, al is het wel vrij voorspelbaar. De ommezwaai die Sylvia maakt is het sterkste element van deze roman.

Gezien het een eerste deel van een serie is, moet het verhaal worden opgebouwd. Dit zorgt ervoor dat de plot vrij mager is. Het is wel een typische feelgood, vol met clichés en voorspelbaarheden. Dit zorgt er in combinatie met de goed vlottende schrijfstijl voor dat het verhaal makkelijk leest. Als lezer krijg je naast de ontwikkeling van Sylvia een goed beeld van het bloemeneiland dat ze heeft geërfd en van de mensen die daar wonen en voor wie het eiland enorm veel betekent. Vooral in dat laatste is Bach goed geslaagd.

Het eiland zal voor menig lezer tot de verbeelding spreken. Als je echter geen beeldlezer bent en van een gedetailleerde opbouw houdt, kom je met dit boek niet aan je trekken. De feelgoodlezer zal daarentegen van Het bloemeneiland van Tabea Bach genieten, want de plot en de behandelde thema’s zijn zeer typerend voor dit genre.