Roman legt onbekend stukje oorlogsleed bloot

De Britse auteur Diney Costeloe kwam al in haar vroegste jeugd in aanraking met boeken en het boekenvak. Haar vader was uitgever en stimuleerde haar te gaan schrijven. Ze heeft inmiddels meerdere historische romans geschreven die keer op keer succesvol zijn. Haar nieuwste roman luistert naar de titel Het gestolen kind en is vertaald door Lia Belt.

Als in 1941 in Plymouth het luchtalarm loeit, zoekt de familie Shawbrook haar toevlucht tot een overvolle schuilkelder. Daar komen ze tot de ontdekking dat ze de negen maanden oude baby Freddie uit zijn ledikantje zijn vergeten te halen. Ondanks de vallende bommen loopt zijn moeder Vera terug naar huis om hem alsnog op te halen en in veiligheid te brengen. Zal dit haar lukken? Op een andere plaats in de stad heeft Maggie na het verlies van haar zoontje niets meer om voor te leven. De dag na het hevige bombardement komt haar echtgenoot thuis met een jongetje dat hij tijdens zijn dienst heeft gevonden. Maggie is er van overtuigd dat dit haar eigen kind is dat op miraculeuze wijze naar haar is teruggekeerd. Klopt dit wel of is dit het zoontje van een andere vrouw?

De schrijfstijl is vlot, zoals we van Costeloe gewend zijn. In tegenstelling tot haar andere boeken duurt het deze keer niet lang voor je wordt meegezogen in het verhaal. De spanning is voelbaar en blijft het hele boek aanwezig. Tijdens het lezen stel je je continu vragen over het lot van baby Freddie. Gedurende het verhaal ontvang je als lezer stukje bij beetje antwoorden op al je vragen.

Naast de familie Shawbrook zijn er nog meer personages belangrijk in dit verhaal. Het tempo waarin zij echter worden geïntroduceerd ligt vrij hoog, waardoor het boek in eerste instantie rommelig aanvoelt. Naarmate het duidelijk is welk personage welke rol vervult, is het tijd om alle puzzelstukjes in elkaar te schuiven. Doordat er zoveel personages zijn, is het niet makkelijk hoogte van hen te krijgen. Maggie, Vera Shawbrook en Mu Shawbrook hebben het grootse deel van de roman het vertelperspectief. Je leert hen dan ook het beste kennen. Personages die een bijrol spelen leer je minder goed kennen. Dat is voor het verhaal echter goed genoeg.

Tussen de spanning en het mysterie rond baby Freddie door is er ruimte om het oorlogsleed een plekje te geven en te laten zien hoe deze oorlog families verscheurt. Dit oorlogsleed en de zoektocht naar Freddie zijn goed in balans. Wel wordt het merkbaar dat Costeloe zich in haar romans voornamelijk focust op de Tweede Wereldoorlog. Hierdoor voelt het voor lezers alsof haar boeken op elkaar lijken. Dit is in zekere zin waar, want de gebeurtenissen uit de oorlog kunnen niet worden veranderd. Toch weet de auteur iedere keer een ander stukje van deze geschiedenis bloot te leggen. Dit zijn vaak stukjes die onbekend zijn voor veel mensen. Deze romans maakt men er bewust van dat er naast al het bekende, ook dingen zijn gebeurd die het grote publiek nooit heeft geweten. Het gestolen kind van Diney Costeloe draagt bij aan deze bewustwording en weet de lezer van begin tot eind te boeien door de spanning en de vragen die in het verhaal centraal staan.