De hype niet waard

Je kunt er bijna niet omheen, Het Pumpkin Spice Café van Laurie Gilmore. De titel doet een gezellig herfstboek vermoeden waarbij je lekker weg kunt dromen. Het boek is enorm populair op sociale media als TikTok en Instagram, dus ik werd uiteraard benieuwd. Toch had ik niet zulke hoge verwachtingen van dit verhaal, want het lijkt mij iets te simpel. Dit type boek is echt een hit or miss voor mij. Welke kant zou de weegschaal op vallen voor dit cozy herfstboek?

Als Jeanie door haar tante Dot wordt gevraagd om haar populaire Pumpkin Spice café in het kleine stadje Dream Harbor over te nemen zodat zij lekker van het leven kan genieten, heeft ze in eerste instantie wat twijfels. Ze is het leven in de grote stad gewend en wordt geleefd door haar hectische baan. Met het runnen van een café heeft ze totaal geen ervaring, ze heeft ook helemaal geen idee hoe dit moet. Toch besluit ze te sprong te wagen en vertrekt ze naar dit kleine pittoreske stadje. Hier ontmoet ze al snel de lokale bevolking, waaronder haar stugge pompoenenleverancier Logan. Deze norse boer is helaas ook nog eens woest aantrekkelijk. Jeanie en Logan willen het niet, maar de aantrekkingskracht valt niet te ontkennen. En elkaar ontlopen lukt in dit stadje al helemaal niet. Langzaam wordt voor allebei duidelijk dat ze keihard voor elkaar vallen. Is deze liefde gedoemd te mislukken of toch niet?

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Jeanie en Logan. De auteur wisselt zo ongeveer ieder hoofdstuk van perspectief. Normaal gesproken is dit de ideale manier om de hoofdpersonen in een boek beter te leren kennen, maar hier gaat deze vlieger niet op. Beide personages zijn te mager uitgewerkt om dit voor elkaar te krijgen. Hierdoor voelde ik totaal geen connectie met hen en dit resulteert logischerwijs in het ontbreken van de broodnodige chemie. Dit is toch wel een essentieel onderdeel van een romance. De personages blijven hierdoor enorm oppervlakkig en zijn net zo interessant als een kartonnen doos. Ook de bijfiguren weten het boek niet te redden. Alle onderlinge interacties van de personages voelen tevens erg kinderlijk aan, er wordt nergens echt de diepte in gegaan.

Helaas geldt dit alles ook voor de plot. De verhaallijn is basaal, wat goed bij het genre van cozy feelgood past. Hierdoor is het erg voorspelbaar en weet je vanaf het begin af aan al hoe het zal lopen. Gilmore heeft hier flink wat kansen laten liggen, want er zijn best wel een aantal haakjes waarmee de auteur de diepgang op had kunnen zoeken. Zowel Jeanie als Logan hebben het een en ander te verduren gehad in het verleden. Dit wordt welleswaar regelmatig benoemd, maar nergens echt uitgediept. Als lezer krijg je de meest basale informatie en dit is voor mij net te weinig. Hierdoor maakt de plot nergens echt een ontwikkeling door, de personages doen dit evenmin. Zelfs het mysterieuze aspect van de saboteur in het verhaal kon mij niet bekoren. Deze roman wist mijn aandacht nergens echt vast te houden en dat ligt ook een beetje aan de schrijfstijl. Deze is namelijk evenmin goed. Vrij gewoontjes, maar doordat de personages en plot zo oninteressant zijn, duurde het ruim twee weken voor ik dit boek uit had en dat is erg lang voor dit soort boek dat ook niet eens zo dik is. Is er dan nog iets positiefs te benoemen? Jawel, een heel klein dingetje. Van alle gebakjes kreeg ik echt enorme trek.

Ben je op zoek naar een herfstachtig boek waarbij je niet hoeft na te denken? Dan is Het Pumpkin Spice Café van Laurie Gilmore een boek dat bij je past. Verwacht hier niet te veel van, het is allemaal erg oppervlakkig. Dit past wel bij het doel van dit boek, maar voor mij was het het allemaal net niet. De personages en plot zijn te basaal en voorspelbaar, ik werd totaal niet meegezogen. Dit ligt ook aan de schrijfstijl, het boek leest nergens echt lekker door. Het is nogmaals bewezen, cozy boeken zijn vaker niet dan wel aan mij besteed.