Teleurstellend opvulmateriaal

Begin 2023 verscheen Fourth Wing, het eerste deel in de “The Empyerean” serie en tevens het fantasy debuut van auteur Rebecca Yarros. Ik kende deze auteur al wat langer, ik heb menig contemporary romance verslonden. Fourth Wing maakte Yarros in één klap populair en nadat het tweede deel Iron Flame nog binnen een half jaar verscheen, hebben we nu ruim een jaar moeten wachten op Onyx Storm. Naar dit derde deel keek ik dan ook enorm uit, samen met bijna heel Bookstagram en Booktok geloof ik. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, want het vorige deel in deze serie was al wat minder sterk dan het eerste boek. Heeft Yarros mij opnieuw weten te overtuigen of toch niet? Let op: Deze recensie bevat spoilers voor de eerdere delen.

Dit verhaal draait opnieuw om Xaden en Violet. Violet is ook de meeste tijd aan het woord, waardoor je een vrij eenzijdig en gekleurd beeld van alle gebeurtenissen krijgt. Xaden is veranderd in een Venin en Violet wil alles op alles zetten om hem te genezen. Hierin gaat ze vrij ver en is ze vrij ongeduldig. Xaden houdt aan de andere kant haar juist op afstand, want hij is bang voor zichzelf. Hij is bang omdat hij zijn nieuwe krachten niet kent en hij niet weet wat hij Violet aan kan doen. Dit komt hun relatie niet ten goede. Deze is altijd al stroef geweest, maar ondanks alles blijven deze twee zich tot elkaar aangetrokken voelen. Ze kibbelen aan de ene kant wat af, aan de andere kant zijn er intense en gepassioneerde vrijpartijen. Toch lijkt hun relatie stil te staan, er zit weinig ontwikkeling in. Dit geldt ook voor de personages als individu, ze hebben mij niet weten te verrassen. Wie dat wel deed is Ridoc, hij krijgt in dit boek meer het woord waardoor je ook meer van hem ziet. Onder die grappenmaker zit een onmisbare kracht die het Squadron nodig heeft. Buiten hem vind ik alle personages verbleken, er zit weinig groei in hen. Ook zijn er te veel personages waardoor het lastig is te onthouden wie nou wie is en welke rol dit personage in dit verhaal speelt. Net als in Iron Flame zijn de draken de best uitgewerkte en ontwikkelde personages, zij zijn dan ook zeker favoriet. Tairn en Andarna vullen elkaar perfect aan en hebben het beste met elkaar en met Violet voor. Zij zijn dan ook niet moeilijk uit elkaar te houden. Beide draken maken een ontwikkeling door, maar Andarna veruit de grootste.

Op zich is het boek prima geschreven. Yarros heeft een toegankelijke schrijfstijl waardoor het boek makkelijk leest. Toch is dit hier anders dan anders, want ik werd niet meegesleept zoals bij de contemporary romances van deze auteur. Dit komt doordat de hoofdstukken vaak te lang zijn en doordat de vertaling niet prettig is. Dit boek bevat soms letterlijke vertalingen met kromme zinnen tot gevolg. Tevens weet de plot mij niet te boeien. Dit heeft mede te maken met de personages waar geen groei meer in lijkt te zitten, maar ook met de plot zelf die een doel lijkt te missen. Er is veel politiek gerommel, nog meer dan in Iron Flame. In dit boek speelde politiek al een belangrijkere rol, dat is nu nog meer geworden. Hierdoor was het verhaal moeilijk te volgen, want net als bij de personages was het ook lastig om de plaatsen uit elkaar te halen waardoor het lastig is om bij te houden waar de personages zich bevinden. Dit verhaal mist spanning en het leek geen richting te hebben. Het wist mij niet echt te intrigeren en dat is zonde. De seks, waar toch veel mensen dit boek voor zullen oppakken, voelt als opvulmateriaal. Het voegt totaal niets toe aan het eigenlijke verhaal of aan de ontwikkeling van de relatie tussen Violet en Xaden. Het einde is voor mij nog steeds vaag, eigenlijk was dit hele boek dat. Als je mij vraagt de plot samen te vatten, zou ik dat niet kunnen.

Onyx Storm van Rebecca Yarros was een van de boeken waar ik heel erg naar uitkeek dit jaar. Helaas was het niet wat ik ervan had gehoopt. Ik vond de uitwerking op bijna alle vlakken ondermaats. De personages ontwikkelen zich niet, de plot heeft geen richting en alles blijft vaag. Er is veel politiek in dit deel verweven, wat het er niet makkelijker op maakt. De seks tussen Xaden en Violet is opvulmateriaal. Mijn favoriete personages zijn Ridoc en de draken, dat zegt wel iets. Ik heb me op zich wel vermaakt met dit boek, maar ik zou je niet kunnen vertellen waar het nou precies over gaat. Dit deel voelt als een filler en ik hoop dat er in de vervolgen wel iets meer gaat gebeuren.