Telerustellend

Eind 2023 maakte ik kennis met de boeken van Carissa Broadbent. Ik had The Serpent & The Wings of Night, het eerste deel in de “Crowns of Nyaxia” serie toen al een tijdje klaar staan om te lezen omdat veel andere lezers enthousiast waren. Ik begon dan ook vol goede moed en dit boek trok mij toen echt uit een leesdip. Begin 2024 las ik het vervolg en daar was ik helaas al iets minder enthousiast over. Recent verscheen het derde deel in deze serie, The Songbird & The Heart of Stone. Heeft dit boek mij weer kunnen bekoren?

Doordat ik zo enthousiast was over het eerste deel, maar al iets minder vrolijk werd van het tweede deel in deze serie was ik erg benieuwd naar dit nieuwe verhaal. Ik wist al dat we nu twee andere personages zouden volgen en dat het verhaal van Rainh en Oraya klaar is. Het personage dat we zouden volgen is Mische en zij was echter iemand waar ik tijdens het lezen van de eerdere boeken erg nieuwsgierig naar werd. Ik verwachtte dan ook dat dit boek helemaal in mijns traatje zou passen. Ook recensies van andere bloggers zijn erg positief. Hierdoor werden mijn verwachtingen nog hoger. Dit boek was mijn meest geanticipeerde boek van dit seizoen en deze recensie is het verhaal van hoe dit geanticipeerde boek juist het meest teleurstellende boek van dit seizoen heeft kunnen worden. Want nee, de torenhoge verwachtingen konden totaal niet worden waargemaakt.

Zoals eerder al aangegeven zouden we nu meer te weten komen over Mische, het optimistische personage uit de eerdere delen. Ze was altijd vrolijk en hierdoor werd ze een personage dat mijn interesse wekte. Ik was erg benieuwd naar haar achtergrondverhaal. Natuurlijk is een romantasy niets zonder een mannelijke hoofdpersoon en in dit geval is dit Asar. Dit personage is een vampierprins die op een missie wordt gestuurd om een God uit de dood terug te halen. Zijn familie dwingt hem om Mische mee te nemen, als wraak op het vermoorden van zijn broer. Asar is een personage dat moeilijk te doorgronden is. Hij laat bijna niets over zichzelf los en doordat hij alleen in het laatste hoofdstuk een eigen perspectief krijgt, is het ook lastig om hem te leren kennen. We zien hem vooral vanuit Mische’s oogpunt en zij weet net zoveel over hem als de lezer. Ik kon geen hoogte van hem krijgen, van de andere personages evenmin. Nee, ook niet van Mische. Ik wist niet wat ik meemaakte, van het leuke personage uit de eerdere boeken is niets meer over. Ik kon helemaal niets met Mische en ze boeide me opeens voor geen meter meer. Ze heeft veel meegemaakt, hier gaat Broadbent wel op in. Hier kom ik straks nog wel op terug. Doordat ik totaal geen enkele klik voelde met zowel Mische als Asar was het voor mij onmogelijk om de chemie tussen deze personages te zien.

Ondanks dat ik totaal geen connectie voelde met de personages, was de schrijfstijl prima. Het verhaal is vlot geschreven met korte hoofdstukken. Het feit dat Broadbent ervoor heeft gekozen om alleen Mische aan het woord te laten vind ik een gemis. Dit is misschien ook gwenning, want ik lees de laatste tijd voornamelijk boeken met meerdere vertelperspectieven. Daarnaast zorgt dit er ook voor dat ik geen hoogte kan krijgen van Asar. De flashbacks die nodig zijn voor hetverhaal zijn wel goed gebruikt en duidelijk aangegeven.

Een ander probleem dat ik had met dit boek is de plot. Voor mijn gevoel valt de auteur continu in herhaling waardoor het verhaal niet opschiet. Mische en Asar reizen door de onderwereld, dat bestaat uit meerdere rijken. In ieder rijk gebeurde zo ongeveer hetzelfde. Hierdoor kwam ik totaal niet in het boek en verslapte mijn aandacht. Ik was dan ook constant in de war en heb nu nog steeds geen idee waar alle bijfiguren opeens vandaan kwamen en wat er nou precies gebeurt. Het verhaal was voor mij ook niet intrigerend genoeg om door te willen lezen. Toch heb ik dat gedaan omdat ik ergens og dat sprankje hoop had dat dit boek toch een interessante wending zou nemen. Helaas is dit niet gebeurt.

The Songbird & The Heart of Stone van Carissa Broadbent was alles waar ik niet op hoopte. Ik had hele andere verwachtingen dan wat ik uiteindelijk voorgeschoteld kreeg. In tegenstelling tot wat ik hoopte en wat andere lezers hebben ervaren, vind ik Mische een stuk minder interessant dan eerst. De uitwerking van zowel haar als Asar laat te wensen over. Ook de plot van dit boek is absoluut niet interessant. Het is eigenlijk vooral herhaling en gewoon oersaai. Ik had misschien beter even andere recensies op onder andere Goodreads kunnen lezen, want deze kritieken zijn niet mals. Er zijn mensen bij wie dit boek goed past, maar ik ben er niet een van. Ik twijfel dan ook heel erg of ik nog wel verder wil lezen in deze serie, want hoewel het einde een fikse plotwending is, weet het mij ook weer niet zodanig te overtuigen dat ik reikhalzend uitkijk naar het vervolg.