Een boek met een ongeloofwaardige plotwending

Eerder dit jaar zag ik het boek Wat ik je niet kon vertellen van Sloan Harlow voorbij komen in de voorjaarsaanbieding van Best of YA. Het boek is uitgegeven binnen het Feelgood Vibes fonds en het trok direct mijn aandacht. De flaptekst sprak mij aan, het klonk best mysterieus. Ik nam mij voor het boek te lezen, ook al lees ik niet meer zo vaak een echte YA. Omdat dit boek onder de Feelgood Vibes valt wilde ik het zeker wel een kans geven, want wellicht was dit toch een volwassener verhaal. Heeft het mij weten te verrassen?

Nadat het boek was verschenen, kwam ik het sporadisch tegen op boekenblogs en Instagram. Hierdoor werden mijn verwachtingen wat neutraler. De dingen die ik wél over dit boek tegenkwam waren wat gemiddeld, niemand was uitgesproken positief of negatief. Hierdoor vond ik het lastiger om verwachtingen te scheppen voor mezelf, behalve dan dat dit een karakter gestuurd boek zou zijn. Hiervoor had ik wel verwachtingen, namelijk dat dit een emotioneel verhaal zou worden. En dat klopte deels.

In dit boek volgen we afwisselend Ella en Sawyer die rouwen om het verlies van hun vriendin Hayley. Ella voelt zich schuldig over haar dood omdat zij ten tijden van het ongeluk reed. Sawyer en Hayley hadden een relatie, dus ook bij hem komt zijn dood hard aan. Aan het begin van het schooljaar laat de schoolpsycholoog al Hayley’s vrienden bij elkaar komen om over het verlies en hun verdriet te praten. Ook Ella en Sawyer gaan naar deze bijeenkomst, zij kenden haar het best. Ella weet dat ze op moet passen voor Sawyer, want ze mag hem absoluut niet leuk vinden. Gevoelens laten zich alleen niet leiden, dus voor ze het weet is ze verliefd op het vriendje van haar beste vriendin. Maar wat als Sawyer een hoop geheimen met zich meedraagt die haar weleens in gevaar kunnen brengen?

De personages zijn redelijk goed uitgewerkt. Ze blinken vooral uit aan het begin van het boek, wanneer Ella na Hayley’s dood voor het eerst weer naar school gaat. Haar verdriet sijpelt door de pagina’s heen. Bij Sawyer kreeg ik dit gevoel totaal niet. Hij is wel emotioneel, maar hij reageert afstandelijk. Het voelt alsof het hem weinig interesseert dat Hayley er niet meer is. Aan de momenten die hij met Ella doorbrengt houd ik wel een ander gevoel over, dan lijkt het hem toch iets te doen. Doordat Harlow veel van perspectief wisselt kom je genoeg over beide personages te weten. Vooral Sawyer heeft een interessante achtergrond. Toch, als je verder kijkt, zijn beide personages vrij oppervlakkig. Ik voelde gene chemie tussen deze twee en het emotionele houd ook niet lang stand.

Hoewel het verhaal goed geschreven is, is de plot zelf erg matig. Voor mij voelt dit als een dertien in een dozijn boek. De korte hoofdstukken en perspectiefwisselingen zorgen dat je snel door het boek heen gaat, maar ik zat nergens op het puntje van mijn stoel. Het begin van het boek vind ik beter dan de tweede helft. Vooral het einde vind ik wat abrupt, de plot draait 180 graden en het gaat daar allemaal zo snel dat het ongeloofwaardig voelt. Van het een op het andere moment onthult de auteur van alles en de aanloop ernaartoe is behoorlijk kort. Dit maakt het boek wel geschikt voor de echte young adult lezer, want het gaat allemaal lekker snel. Voor mij is het te snel, ik heb behoefte aan meer diepgang en een langere aanloop. Ondanks de duistere en emotionele sfeer heeft het thriller aspect mij niet weten te intrigeren. Sterker nog, het werkte averechts. De schrijfstijl past ook goed bij de YA lezer, want deze is erg toegankelijk. Het boek wordt aanbevolen voor fans van Colleen Hoover en Pretty Little Liars en daar kan ik mij wel in vinden. Haar boeken hebben vaak ook een emotionele laag en gaan vaak ook niet al te diep. Er worden wel serieuze thema’s in besproken, net als Harlow hier doet, maar het gaat niet echt door merg en been.

Wat ik je niet kon vertellen van Sloan Harlow is een emotioneel verhaal dat vanaf de tweede helft bergafwaarts gaat. Het gaat nergens echt de diepte in en hier heb ik meer behoefte aan. Wel is dit boek geschikt voor de YA lezer. Dit vanwege de korte hoofdstukken en de toegankelijke, vlotte schrijfstijl. Ik heb me er ook prima mee vermaakt hoor, maar het werd op een gegeven moment net te ongeloofwaardig voor mij. Houd je van de boeken van Colleen Hoover of heb je gentoen van Pretty Little Liars? Dan zal dit verhaal ook bij je passen.