Fake dating

‘Boyfriend material’ is een feelgood geschreven door Alexis Hall.

In de hoofdrol Luc, zoon van een rockster, maar zelf volslagen onbekend. Toch volgt paparazzi hem overal en bezorgen hem een slecht imago. Hij moet een normaal, lief vriendje hebben of hij is niet meer welkom bij de goede doelenorganisatie waarvoor hij werkt. Donateurs zijn niet opgezet met zijn gedrag.

Oliver is een advocaat die nog nooit iets schandalig heeft gedaan in zijn leven. ‘Boyfriend material’ dus. Tegenpolen, maar ze maken een afspraak: ze gaan doel alsof ze een relatie hebben tot de pers Luc gerust laat. Oliver zelf kan ook wel een date gebruiken bij een aantal feesten waar hij heen moet dus win win. Maar hoe langer hun ‘neprelatie’ duurt hoe ‘echter’ ze begint te voelen.

Beide mannen slagen er niet in om een succesvolle relatie. En dan kiezen ze voor ‘fake dating’. Altijd leuk.

Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Luc. Hij heeft een gebrek aan filter en is grofgebekt, heeft speciale humor en allemaal zijn onzekerheden. Verder heeft hij veel leuke vrienden, speciale collega’s en een bijzondere relatie met zijn moeder. Het is echt een leuk personage. Oliver is echt een pleaser die het goed wilt doen voor iedereen, allemaal ten koste van zichzelf. In het boek maken beide personages een groei door die mooi is om te zien.

Er was wel iets dat me wel wat stoorde. Ik heb dit boek vorig jaar al gelezen en dit was dus eigenlijk een re-read. En dit is me toen precies niet opgevallen. Ik las de Nederlandse versie en de vertaler heeft ervoor gekozen om het soms te linken aan Nederland, maar verder het wel te laten afspelen in Engeland. Bijvoorbeeld ‘hij is een BN’er’ (Bekende Nederlander, denk ik dat het wilt zeggen) en mopjes over Limburgers en Friese paarden. Dat had misschien wel anders gekund. Een beetje jammer dat het niet allemaal gewoon Brits was, ook al is het een Nederlandse vertaling.