Lezersrecensie
Cosy fantasy in een korte novelle
‘Het Winterpaleis’ is een novelle geschreven door Petra Doom.
In het graafschap Askenloof zingen de oude dorpsbewoners over fae die spelen met stervelingen. De immer praktische Astoria, oudste dochter van de graaf, gelooft niet in verhaaltjes. Ze heeft haar jongere zussen een voor een zien trouwen en vertrekken. Zelf stelt ze zich tevreden met haar historische onderzoek en het bestieren van de kasteelhouding. Maar dan ontmoet ze Feras, die rechtstreeks afkomstig lijkt uit een volksverhaal. Hij vraagt haar om hulp. Is het wel verstandig om hem te helpen?
De novelle werd erg beeldend geschreven. Het is echt een winters sprookje dat zich afspeelt tijdens Midwinternacht, de langste nacht van het jaar. Het valt onder het genre ‘cosy fantasy’ en dat is het ook wel echt voor mij. Er gebeurt helemaal niets wereldschokkends. Het draait om Astoria die eindelijk eens uit haar bubbel, uit haar comfortzone treedt in de hoop het kasteel waar ze woont van het verval te redden. Ze gaat hiervoor een bondgenootschap aan met Feras, iemand die ze eigenlijk niet hoort te vertrouwen, maar waar ze voor kiest om het toch te doen.
Het was uit in een mum van tijd en ik heb het gelezen terwijl de sneeuw hier met bakken uit de hemel viel, gezellig met een kop koffie erbij.
In het graafschap Askenloof zingen de oude dorpsbewoners over fae die spelen met stervelingen. De immer praktische Astoria, oudste dochter van de graaf, gelooft niet in verhaaltjes. Ze heeft haar jongere zussen een voor een zien trouwen en vertrekken. Zelf stelt ze zich tevreden met haar historische onderzoek en het bestieren van de kasteelhouding. Maar dan ontmoet ze Feras, die rechtstreeks afkomstig lijkt uit een volksverhaal. Hij vraagt haar om hulp. Is het wel verstandig om hem te helpen?
De novelle werd erg beeldend geschreven. Het is echt een winters sprookje dat zich afspeelt tijdens Midwinternacht, de langste nacht van het jaar. Het valt onder het genre ‘cosy fantasy’ en dat is het ook wel echt voor mij. Er gebeurt helemaal niets wereldschokkends. Het draait om Astoria die eindelijk eens uit haar bubbel, uit haar comfortzone treedt in de hoop het kasteel waar ze woont van het verval te redden. Ze gaat hiervoor een bondgenootschap aan met Feras, iemand die ze eigenlijk niet hoort te vertrouwen, maar waar ze voor kiest om het toch te doen.
Het was uit in een mum van tijd en ik heb het gelezen terwijl de sneeuw hier met bakken uit de hemel viel, gezellig met een kop koffie erbij.
1
Reageer op deze recensie