Fysica was nog nooit zo sexy.

Ik las Love, theoretically, geschreven door Ali Hazelwood.

En ook hier schreef ze weer een ontzettend leuke feelgood met een wetenschappelijke setting.
Dit keer in de hoofdrol Elsie Hannaway. Theoretisch fysicus van opleiding, maar bij gebrek aan een degelijke job en een fatsoenlijk inkomen, klust ze bij als “nepvriendin”. En dan verschijnt er een vacature voor haar droomjob: werken op MIT met voldoende tijd en ruimte om onderzoek te voeren.

Er is helaas één groot minpunt. Jack Smith, de experimentele fysicus die haar moet beoordelen tijdens de sollicitatieprocedure, heeft een hekel aan theoretische fysici (nutteloos, vindt hij ze) EN hij is de broer van één van haar nepdates. Hij kent haar dus als de bibliothecaresse met wie zijn broer zogenaamd aan het daten is. De enkele keren dat ze elkaar in die hoedanigheid ontmoetten, leek hij haar niets te vinden.

Fake dating en enemies to lovers. Ook dit boek van Ali Hazelwood vond ik weer genieten. Ze slaagt er weer in om een vlot en grappig verhaal - met serieuze noot - neer te schrijven. En fysica was nog nooit zo sexy.
Ook leuk dat de personages uit haar eerste boek (Olive en Adam) terug zijn voor een blits bezoek. De academische wereld is klein.

Een “Ali Hazelwood” heeft me tot nu toe nog niet teleurgesteld.
Ik kijk al uit naar haar nieuwste boek.