Lezersrecensie
Mooi boek in een prachtige setting
Onder de citroenbomen is een feelgood (real-good) schreven door Emma Burstall.
Stella heeft het zwaar. Haar beste vriendin Harriet is gestorven en laat een man en dochter achter. Ze krijgt dit verlies moeilijk verwerkt en als ook haar huwelijk strandt, boekt ze een reis naar Kreta. Ze reist erheen met Louise, een dierbare vriendin en hun kinderen.
In de prachtige Villa Ariadne lijken Stella’s zorgen te verdwijnen.
Totdat de komst van een oude bekende en een ongewenste onthulling de rust in de villa bedreigen en Stella een moeilijke keuze moet maken.
Met de hulp van de prachtige natuur en de vriendelijkheid van de lokale bevolking hoopt Stella rust te vinden en de kracht te vinden om haar leven terug op te pikken.
Stella is een moeder van twee tieners en ook hun perikelen worden goed in beeld gebracht. Het verhaal begint echt triest. Stella in de rouw en weet niet goed hoe ermee om te gaan en op die manier eigenlijk ook zelfdestructief haar relatie stukgemaakt. De omgeving wordt beeldend omschreven en de excentrieke bewoners van het eiland zijn een leuke toevoeging.
Sommige dingen in het verhaal waren een beetje ongeloofwaardig, misschien omdat ik niet echt geloof in waarzeggers. Ook het einde was nogal plots en had langer mogen duren. Het voelde wat te gehaast, al liet het me wel met een goed gevoel achter.
Stella heeft het zwaar. Haar beste vriendin Harriet is gestorven en laat een man en dochter achter. Ze krijgt dit verlies moeilijk verwerkt en als ook haar huwelijk strandt, boekt ze een reis naar Kreta. Ze reist erheen met Louise, een dierbare vriendin en hun kinderen.
In de prachtige Villa Ariadne lijken Stella’s zorgen te verdwijnen.
Totdat de komst van een oude bekende en een ongewenste onthulling de rust in de villa bedreigen en Stella een moeilijke keuze moet maken.
Met de hulp van de prachtige natuur en de vriendelijkheid van de lokale bevolking hoopt Stella rust te vinden en de kracht te vinden om haar leven terug op te pikken.
Stella is een moeder van twee tieners en ook hun perikelen worden goed in beeld gebracht. Het verhaal begint echt triest. Stella in de rouw en weet niet goed hoe ermee om te gaan en op die manier eigenlijk ook zelfdestructief haar relatie stukgemaakt. De omgeving wordt beeldend omschreven en de excentrieke bewoners van het eiland zijn een leuke toevoeging.
Sommige dingen in het verhaal waren een beetje ongeloofwaardig, misschien omdat ik niet echt geloof in waarzeggers. Ook het einde was nogal plots en had langer mogen duren. Het voelde wat te gehaast, al liet het me wel met een goed gevoel achter.
1
Reageer op deze recensie