Lezersrecensie
Atlanta, november 1974.
Ik las 'Veroordeeld', een standalone thriller geschreven door Karin Slaughter.
Op haar eerste dag bij het politiekorps van Atlanta wordt Kate Murphy direct geconfronteerd met de pesterijen en vooroordelen van haar mannelijke collega’s. Daarbij is het de slechtst mogelijke dag om te beginnen, want een seriemoordenaar die het heeft voorzien op agenten heeft zojuist een nieuw slachtoffer gemaakt en de stad lijkt een broeinest van geweld.
Maar Kate is niet de enige vrouw die het moeilijk heeft. Maggie Lawson stapte in de voetsporen van haar oom en haar broer om zichzelf voor hen te bewijzen als politieagent, maar het is moeilijk om als vrouw au-serieus genomen te worden. Als ze ontdekt dat haar broer Jimmy feiten achterhoudt in zijn verklaring over de aanslag besluit ze met haar nieuwe partner Kate op onderzoek uit te gaan.
Het boek speelt zich af in Atlanta in november 1974. Vrouwen mogen nog niet lang bij de politie en hebben het niet gemakkelijk. Maar niet enkel voor vrouwen is het moeilijk leven in Atlanta. Voor zowat iedereen. Blanken hebben het moeilijk met zwarten die op hun beurt nauwelijks rondkomen in de ghetto’s. Maar ook onder de blanke bevolking is het armoede troef dus veel ruimte voor verdraagzaamheid is er niet. En dan hebben we het nog niet gehad over de homogemeenschap die moet leven in de schaduwen. Racisme, stereotypen en vooroordelen zijn belangrijke thema’s in dit boek.
Slaughter heeft haar research gedaan en tijd genomen om de setting op te bouwen. Het verhaal gaat heel traag: 474 bladzijden en het gaat eigenlijk maar over 4 dagen. Ik moest er aanvankelijk inkomen en vond het een beetje saai. Maar eens het onderzoek in een stroomversnelling kwam, wou ik ook echt weten hoe het eindigde. Het zat goed in elkaar en de tijdsgeest kwam erg goed naar voren in dit boek.
Het boek wordt afwisselend verteld vanuit Kate, Maggie en de seriemoordenaar zelf. Heel spannend was het niet tot bijna op het einde, maar heb het toch met plezier uitgelezen.
Op haar eerste dag bij het politiekorps van Atlanta wordt Kate Murphy direct geconfronteerd met de pesterijen en vooroordelen van haar mannelijke collega’s. Daarbij is het de slechtst mogelijke dag om te beginnen, want een seriemoordenaar die het heeft voorzien op agenten heeft zojuist een nieuw slachtoffer gemaakt en de stad lijkt een broeinest van geweld.
Maar Kate is niet de enige vrouw die het moeilijk heeft. Maggie Lawson stapte in de voetsporen van haar oom en haar broer om zichzelf voor hen te bewijzen als politieagent, maar het is moeilijk om als vrouw au-serieus genomen te worden. Als ze ontdekt dat haar broer Jimmy feiten achterhoudt in zijn verklaring over de aanslag besluit ze met haar nieuwe partner Kate op onderzoek uit te gaan.
Het boek speelt zich af in Atlanta in november 1974. Vrouwen mogen nog niet lang bij de politie en hebben het niet gemakkelijk. Maar niet enkel voor vrouwen is het moeilijk leven in Atlanta. Voor zowat iedereen. Blanken hebben het moeilijk met zwarten die op hun beurt nauwelijks rondkomen in de ghetto’s. Maar ook onder de blanke bevolking is het armoede troef dus veel ruimte voor verdraagzaamheid is er niet. En dan hebben we het nog niet gehad over de homogemeenschap die moet leven in de schaduwen. Racisme, stereotypen en vooroordelen zijn belangrijke thema’s in dit boek.
Slaughter heeft haar research gedaan en tijd genomen om de setting op te bouwen. Het verhaal gaat heel traag: 474 bladzijden en het gaat eigenlijk maar over 4 dagen. Ik moest er aanvankelijk inkomen en vond het een beetje saai. Maar eens het onderzoek in een stroomversnelling kwam, wou ik ook echt weten hoe het eindigde. Het zat goed in elkaar en de tijdsgeest kwam erg goed naar voren in dit boek.
Het boek wordt afwisselend verteld vanuit Kate, Maggie en de seriemoordenaar zelf. Heel spannend was het niet tot bijna op het einde, maar heb het toch met plezier uitgelezen.
1
Reageer op deze recensie